Monday, October 5, 2009

စုေပါင္း သံဃာပဝါရဏာပြဲေတာ္...

LA အဇူဇာ-ျဗဟၼ၀ိဟာရေက်ာင္းတုိက္အတြင္း၌ က်င္းပအပ္ေသာ 2009 ခု ၊ စုေပါင္း ပ၀ါရဏာျပဳပြဲေတာ္။ ရပ္နီးရပ္ေ၀းမွ ၅၇ ပါေးေသာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ား သံဃပ၀ါရဏာျပဳရန္ အဇူဇာေက်ာင္းခ႑သိမ္ေတာ္သုိ ့ ၾကြေတာ္မူလာစဥ္ ။

Sunday, October 4, 2009

ဘဝ အလွျပင္နည္း....

သမီးငယ္က ေမေမ့ကိုစိတ္ေကာက္ေနတာကိုး…. အဲ့ဒီလိုႏႈတ္ခမ္းႀကီးစူၿပီး မ်က္ႏွာႀကီးပုပ္ ထားတာ ဝက္မေလးၾကေနတာပဲ….ဟာ ဟ.. ငါ့သမီးက ဘယ္လိုေနေန အေမ့မ်က္စိထဲ လွေနတာပါပဲ… ဘာျဖစ္လို႔အေမ့ကိုစိတ္ေကာက္ေနတာလဲ… ေအာ္… သမီးလိုခ်င္တဲ့ အလွျပင္တဲ့ပစၥည္းေတြ မဝယ္ေပးလို႔…. ဟုတ္လား… ဒါမ်ားသမီးရယ္…. အေမ့မွာ အဲ့ဒီပစၥည္း ေတြမလိုဘဲ… လွေအာင္ျပင္ႏိုင္တဲ့ နည္းရွိတယ္သမီးရဲ႕…. လာ.. လာ.. အေမေျပာျပမယ္။
လာၾကည့္စမ္းပါဦး… သမီးမ်က္ႏွာကိုမွန္ထဲမွာ… လာမွန္ေရွ႕မွာလာရပ္… ကဲသမီးမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ေန… ကဲ.. အေမတခ်က္႐ိုက္လိုက္ေတာ့… သမီးမ်က္ႏွာမဲ့သြားတာ ၾကည့္လု႔ိ လွလား… မလွဘူးမဟုတ္လား… ကဲလာ… သမီးပါးေလးကို အေမတခ်က္နမ္းလိုက္မယ္… ကဲ.. သမီးၿပံဳး လိုက္ေတာ့ ၾကည့္စမ္း.. ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းထားလဲ…. သမီး.. တကယ္ လွခ်င္ရင္ အၿမဲတန္းၿပံဳးေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္….။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ လူေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကုိရခ်င္တယ္ဆိုရင္ လူေတြကို ခ်စ္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ရတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူကိုၾကည့္ရင္ သမီးမ်က္ႏွာေလးက ၾကည္လင္မေနဘူးလား။ ခ်စ္စရာလဲေကာင္ေနမယ္ေလ….။ အဲ… ကိုယ္နဲ႔မတည့္တဲ့လူကိုေတြ႔ရင္က်ေတာ့ သမီးၿပံဳးေနလားမဲ့ေနလား…။ မဲ့ေနေတာ့ မလွဘူးမဟုတ္လား…။ အလွဘယ္ေလာက္ ျပင္ထားျပင္ထား မလွေတာ့ဘူး…။ ဒါေၾကာင့္ သမီးရဲ႕မ်က္ႏွာေလး အၿမဲလွေနခ်င္ရင္ အလွျပင္ပစၥည္းေတြ လိမ္းေနစရာမလိုဘူး။ လူတိုင္းကို ခ်စ္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစား၊ ၿပီးရင္ အၿမဲတမ္းၿပံဳးေနရမယ္ေနာ္….။ ဒါဆို သမီး ေထြေထြထူးထူး အလွျပင္ေန စရာမလိုဘဲ.. အၿမဲလွေနမွာ…. ကဲ.. အလွျပင္ပစၥည္းက အခန္႔မသင့္ရင္ သမီးမ်က္ႏွာကို ေလာင္သြားႏိုင္ေသးတယ္။ မလွမွာစိုးရိမ္ရေသးတယ္…။ အေမ့နည္းက ဘုရားေပးတဲ့နည္း… ဘယ္ေလာက္သက္သာလဲ… မပင္ပန္းဘဲ အၿမဲလွေနမွာ… ၿပီးရင္ လူေတြ၊ သတၱဝါေတြကို တကယ္ရင္ထဲက ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ေမတၱာထားၿပီး သူတို႔ေကာင္းက်ဳိးေတြကို ေျပာဆို၊ လုပ္ကိုင္ေပး ႏိုင္ရမယ္။ ဒါမွွ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ့္အက်ဳိး အမ်ားအက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးေအာင္ျမင္မွာ…။
သမီးတို႔က သိပ္နားမလည္ေသးလို႔ပါ…။ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ေတြေဟာတဲ့ တရားေတာ္ ေတြထဲမွာ လူ႔ေလာကအတြက္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာေကာင္းက်ဳိးေတြ အားလံုးပါတယ္။ တရားနာတယ္ဆိုတာ ေတာထြက္ၿပီး ရဟန္း၊ သီလရွင္ဝတ္ဖို႔အတြက္ႀကီးဘဲမဟုတ္ဘူး။ လူ႔ေလာကမွာ ဘယ္လိုေနထိုင္လုပ္ကိုင္ရင္ အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္မယ္၊ ဘယ္လိုေနထိုင္လုပ္ကိုင္ ရင္ အက်ဳိးစီးပြားပ်က္မယ္၊ ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကည့္… စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္တာနဲ႔အမွ် ၾကာလာရင္ နားလည္လာလိမ့္မယ္။ ပါရမီျဖစ္လာလိမ့္ မယ္… အဲ့ဒီလိုနားလည္လာတာနဲ႔အမွ် တရားထဲက အႏွစ္သာရကို သမီးတို႔ထုတ္ယူတတ္ လာလိမ့္မယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ရင္ရမယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကိုယ္တိုင္သိလာလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါဆို တရားေတာ္ရဲ႕ေက်းဇူးကို သမီးတို႔ ရရွိခံစားလာရလိမ့္မယ္။ သမီးတို႔မသိေသးလို႔ပါ…. သမီးတို႔လိုခ်င္တာအားလံုးရေအာင္ ဒီတရားေတာ္ေတြက လမ္းညႊန္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးတို႔ကိုယ္တိုင္လုပ္ယူမွရမွာ… ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မလုပ္ဘဲနဲ႔ ရတာဘာမွမရွိဘူး..။ ကဲ…. ဒီေတာ့ ဒီတရားေလးတေခြ နာၾကည့္လိုက္ပါဦး……

Saturday, October 3, 2009

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔...

သမီးေရ.. ဒီေန႔ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ေရာက္ၿပီ… မုန္႔ဖက္ထုပ္လုပ္ဖို႔ကလဲ ငွက္ေပ်ာရြက္ ကမရိွ…. ဟာလဝါလုပ္မလားလို႔ စဥ္းစားေတာ့ တခါမွလည္းမလုပ္ဖူးဘူး…. ဘာလုပ္ရ မလဲစဥ္းစားတုန္း သမီးတို႔က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားမယ္တဲ့… ဟုတ္တာေပါ့…. သီိလယူၿပီး ဦးပုသ္ ေစာင့္ၾကမယ္ေလ… .. ဒါၾကေတာ့လဲ သမီးတို႔အေဖက သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ မေန႔ကတည္းက ညအိပ္သြားေနေတာ့ ကားကမရွိ… ဘတ္စ္ကားနဲ႔သြားဖု႔ိကလဲ ခရီးကေဝၿပီး ကားဘယ္လိုေျပာင္းစီးရမယ္မွန္းမသိဘူး….. မသိတာေတြ မရိွတာေတြကမ်ားေနတယ္…. ဒီေတာ့လဲ အၿမဲတန္းရွိတဲ့ အင္တာနက္က တရားကိုပဲ တို႔သားအမိေတြနာယူၾကတာေပါ့… လာ.. လာ.. သမီးတို႔ေရ… ဆရာေတာ္ အရွင္ဇဝန (ေမတၱာရွင္ေရႊျပည္သာ) ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြ သိပ္ေကာင္းတယ္ဆိုပဲ… တခါေလာက္နာၾကည့္လုိက္ရေအာင္ေနာ္…
ကက္စက္ထဲမွာ တရားေခြအဆင္သင့္ ထည့္ထားတယ္... ခလုပ္ႏွိပ္လိုက္ပါဦး သမီးေရ...









သာဓု...သာဓု...သာဓု

Friday, October 2, 2009

သမီးတို႔အတြက္ ပံုျပင္မဟုတ္ေသာ အိပ္ယာဝင္ပံုျပင္မ်ား (၂)

ငါ့သမီးႀကီိးက ေတာ္ေတာ္ေဒါသႀကီးတာပဲ…. ဘာလု႔ိလဲ … ဟုတ္လား…. မေန႔ကျပတဲ့ ဗီြဒီယိုၾကည့္ၿပီး သမီးငိုေနလို႔ေလ… ဟုတ္တယ္သမီးရဲ႕… ဝမ္းနည္းလို႔ငိုတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသျဖစ္လို႔ငိုတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ဒါဟာ ေဒါသထဲမွာပါတယ္..။ ဆုတ္နစ္တဲ့ေဒါသေပါ့…. သမီးသူတို႔တေတြအတြက္ မခံခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္လား…။ ေလာေလာဆယ္ ကိုယ္လည္းဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူးေလ..။ အဲ့ဒီေတာ့ ငိုမိတယ္.. အေမလဲအဲ့ဒီလိုျဖစ္ဖူးပါတယ္…။ ဒါေပမဲ့သမီးရယ္… ဒီလိုငိုေန႐ံု၊ ေဒါသျဖစ္ေန႐ံုနဲ႔ ဒီျပႆနာေတြက ေျပလည္သြားမွာမဟုတ္ ဘူးေလ။ ဒါေတြကို သမီးကလိုက္ခံစား ေဒါသျဖစ္ေနရင္ ဒီေဒါသ မီးေတြက သမီးကို ေလာင္ေနမွာေပါ့..။ အေမျဖစ္ေစခ်င္တာက သမီးတို႔ ဒါေတြကိုသိထားၿပီး ဘယ္လိုအကူအညီ ေတြေပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမလဲဆိုတာ ရင္ထဲမွာ အသိရွိေနေအာင္လို႔ပါ။ ဒါမွလဲ သမီးအခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့တေန႔ သူတို႔အတြက္ အကူအညီေတြေပးႏိုင္မွေပါ့။
ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြနဲ႔အညီ လူေတြအေပၚ ဘယ္လုိစိတ္ထားရ မလဲဆိုတာ အေမနည္းနည္းေျပာျပခ်င္တယ္။ တခ်ဳိ႕လူကိုေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာစိတ္နဲ႔ ခ်စ္ခင္ရမယ္။ ဥပမာ ေမြးရပ္ေျမက အဖိႏွိပ္ခံေနၾကရတဲ့ အေမတို႔ေသြးခ်င္းေတြေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕လူေတြ အေပၚေတာ့ ဥေပကၡာစိတ္ထားရမယ္။ သူတို႔ကေတာ့ မတရားသျဖင့္ ဖိႏိွပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ လူတစုေပါ့။ သမီးနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဥပမာ ငွက္ကေလးေတြ ဆူးၿခံဳထဲညိေနရင္ ဒီငွက္ကေလးေတြကုိ ဒီဆူးၿခံဳေအာက္ကလြတ္ေအာင္ ဘယ္လိုကူညီရမလဲ ဆုိတဲ့ သနားဂ႐ုဏာစိတ္သာထားၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ကူညီသလို၊ လမ္းမအလယ္မွွာ ေက်ာက္တံုးတခုက လမ္းသြားလမ္းလာေတြအတြက္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေနတာကုိ ဒီိေက်ာက္တံုးအေပၚ ေဒါသျဖစ္မေနပဲ လမ္းသြားလမ္းလာ အမ်ားျပည္သူ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္း ဖို႔ဆုိတဲ့ ေစတနာတခုထဲနဲ႔ ေက်ာက္တံုးကို ဖယ္ပစ္သလုိ ငွက္ကေလးေတြ၊ လမ္းသြားလမ္းလာေတြအေပၚ ေမတၱာစိတ္ထားၿပီး ေက်ာက္တံုးေတြ၊ ဆူးၿခံဳေတြအေပၚ ဥေပကၡာစိတ္ထားမ်ဳိး ထားႏိုင္ရလိမ့္မယ္။ ဒါမွ သမီးရင္ထဲ ေအးခ်မ္းေနလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေအးခ်မ္းမွ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ေအးခ်မ္းမႈေပးႏိုင္မွာေပါ့..။ သမီး… ေဒါသဆိုတာ ပူေလာင္တဲ့စိတ္၊ ေမတၱာဆုိတာ ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္။ ဥေပကၡာဆုိတာကေတာ့ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဝမ္းနည္းျခင္း၊ ဝမ္းသာျခင္း၊ ေဒါသျဖစ္ျခင္းေတြဘာမွမျဖစ္တာ၊ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာခံစားမႈမွ မထားတာေပါ့သမီးရယ္… ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ဣႆာမစၦရိယ၊ မာန္မာနစိတ္ေတြဟာ လူေတြရဲ႕ႏွွလံုးသားကို ပူျပင္းေလာင္ကၽြမ္းေစတယ္ သမီးရဲ႕… သတၱဝါေတြအတြက္ ဆိုးက်ဳိးကိုသာျဖစ္ေစတဲ့ အကုသိုလ္တရားေတြေပါ့။ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာတရားေတြက သတၱဝါေတြအေပၚ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္။ ဒီလိုစိတ္ထားနဲ႔ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးျပဳလုပ္မွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တာ။ ေမတၱာတရားဟာ သိပ္နက္႐ႈိင္းတယ္။ လူသားေတြမွမဟုတ္ဘူး… အဟိတ္တိရစၦာန္ေတြ ေတာင္ ေမတၱာစြမ္းအားကို နားလည္ခံစားႏုိင္တယ္။ ရယူျခင္းထက္ ေပးဆပ္ျခင္းဆိုတဲ့ ေမတၱာ တရားေတြကို သမီးပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ..။


Thursday, October 1, 2009

သမီးတို႔အတြက္....

သမီးေရ..
အေမတို႔အခုေနတဲ့ေနရာကေန မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေဝးတဲ့ အေမတို႔ေမြးရပ္ေျမအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္။ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေဝးတယ္လို႔ေျပာရရင္ေတာင္ သိပ္မျပည့္စံုေသးပါဘူး။ အေမတို႔ေနရာနဲ႔ဆို ေန႔နဲ႔ညကို ကြာျခားေနတာပါ။ သမီးတို႔ေက်ာင္းသြားေနရတဲ့အခ်ိန္ဆို အေမ့တို႔ ေမြးရပ္ေျမကလူေတြက အိပ္လို႔ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အိပ္မက္ေတြပါ မက္ေနၾကမွာ။ ညဥ့္သံုးယမ္အလိုက္ အခ်ိန္မွန္မွန္တြန္တဲ့ ၾကက္ေတြကလဲ ဂ်ဴတီမပ်က္ အသံသာသာနဲ႔ တြန္ေနၾကဦးမွာေလ။ သူတို႔တြန္သံေတြကို နာရီလုပ္ၿပီး ဆြမ္းခ်က္တဲ့အမယ္အုိေတြ၊ အိမ္ရွင္မေတြကလဲ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ဆြမ္းထခ်က္ၾကဦးမွာ။ မိုးမလင္းခင္ အေရာက္ သြားၿပီး ကိုယ့္ဝမ္းစာအတြက္ စုိက္ပ်ဳိးထားၾကတဲ့ သစ္သီးဝလံေတြကို ေစာေစာေရာင္းခ်ရဖို႔ အေရး တနင့္တပိုး ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ ေတာင္သူဦးႀကီးေတြကလည္း လမ္းေတြ ေပၚမွာ လေရာင္ လက္က်န္ ဒါမွမဟုတ္ မီးတုတ္ေလးေတြအားကိုးနဲ႔ ေစ်းရွိရာကို သြားေနၾကဦးမွာ။ အင္း… ေစ်းသူမေလးေတြကလဲ သူ႔ထက္ငါဦးေအာင္ ေတာင္သူဦးႀကီးေတြ၊ အေဒၚႀကီးေတြဆီကေန ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ဝယ္ႏိုင္ေရာင္းႏိုင္ရေအာင္ ေစာေစာစီးစီး ဝီရိယရွိရွိနဲ႔ ေရာင္းသူေတြလာရာအရပ္မွာ ထြက္ႀကဳိေစာင့္ေနၾကဦးမွာ။ ေက်းရြာေတြက လယ္ေတာယာ ေျမရွိတဲ့ လယ္သူမေတြ ယာသူမေတြကေတာ့ ေနမပူခင္အိမ္ျပန္ႏိုင္ေအာင္ မနက္မလင္းခင္က ယာေတာဆင္းၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနၾကၿပီေလ။
အဲ့… အေရွ႕ဘက္ကေရာင္နီတက္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေက်းလက္၊ ၿမိဳ႕ျပအားလံုး စတင္ၿပီး တလႈပ္လႈပ္တရြရြ ျဖစ္စျပဳလာၿပီေပါ။့ အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ၿမဳိ႕ႀကီးသူ ကိုကို မမေတြက သူတို႔လုပ္ငန္းေတြရွိရာ ႐ံုးတို႔ ေက်ာင္းတို႔ကိ္ုသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကရၿပီေပါ့။ ေက်ာင္းတက္ၾကတဲ့ ကိုကိုမမေတြလဲ သူတို႔မိဘေတြက ေက်ာင္းတက္ရမွာမို႔ ထၾကေတာ့လို႔ ႏိႈးေနရၿပီေလ။ အခ်ိန္ေရာက္လို႔ သူတို႔တေတြ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၾကၿပီဆိုရင္ အေမတို႔ဆီမွာလဲ လုပ္ငန္းအသီးသီး ၿပီးၾကလို႔ အိပ္ဖို႔ျပင္ေနၾကၿပီေလ။
ကြာျခားတာက ဒါတင္ဘယ္ကဦးမလဲ…. ရာသီဥတုေတြကလဲ ကြာျခားေသးတာပဲ။ အေမတို႔ဆီမွာ အပူခ်ိန္ေတြျမင့္တဲ့ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ေတြမွာ ဟိုမွွာကေတာ့ မိုးရာသီ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီ။ မိုးေတြမ်ားလို႔ တခ်ဳိ႕ေနရာက ေရႀကီးေနၾကေသးတယ္ေလ။ ေဟာ… အခုအေမတို႔ဆီမွာ မိုးစရြာလို႔ ေအးစျပဳလာၿပီဆိုေတာ့ ဟိုမွာက မိုးေလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ခ်ိန္ကိုေရာက္ျပန္ၿပီေလ။ အေမတို႔ ကေလးဘဝက အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ေတြဟာ ဒီအခ်ိန္ေတြေပါ့..။ သီတင္းကၽြတ္ေက်ာင္း ၁၀ ရက္ပိတ္ၿပီဆို ရပ္ကြက္အလိုက္ ကပြဲေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္လုပ္ၾကဖို႔ သူ႔ထက္ငါသာေအာင္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ အကတိုက္ၾကရတာ။ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္ေတြ၊ စတီရီယိုေတးေတြ (အဲ့ဒီအခ်ိန္က ကာရာအိုေက မရွိေသးဘူးေလ) အဓိကထားတင္ဆက္ၾကတာ။ အဟဲ… ဒါေတြေျပာေနလု႔ိ အေမေရာ… ကတဲ့အထဲပါလားဆိုေတာ့ မပါပါဘူးကြယ္။ အေမတို႔က ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္သက္သက္ပါ။ တခါေတာ့ ကရင္ဒံုးယိမ္းအကမွာ လူမျပည့္လို႔ အေမ့ကုိ တေနရာေပးကဖူးတယ္။ ကရင္ေသြးပါတဲ့ အေမကတာက အေရွ႕မွာထားလို႔လဲမျဖစ္၊ အေနာက္မွာထားလို႔လဲမရေတာ့ ၾကားထဲကအတန္းမွာ ထည့္ေပး တာ ေရွ႕ကလူကို ကန္မိလိုက္ ေနာက္ကလူကို ကန္မိလိုက္နဲ႔ အေမ က- ရင္သူတို႔ မကေတာ့ဘူးဆိုတာနဲ႔ အားနာနာနဲ႔ ထြက္ေပးလိုက္ရတယ္။ အေမ့ရဲ႕ ေမေမ သမီးတို႔ရဲ႕ ဖြားဖြားကေတာ့ အေမ့ကိုအားေပးရွာပါတယ္။ ကတဲ့ခုန္တဲ့အလုပ္ေတြကို စိတ္မဝင္စားပါနဲ႔ သမီးရယ္တဲ့ေလ။ အိမ္မွာက ပြဲလမ္းသဘင္ဆို အေမတေယာက္သာ စိတ္ဝင္စားတာေလ။ က်န္တဲ့ေမာင္ႏွမေတြက အေဖာ္ညွိလို႔မရပါဘူး။ မက ရေပမဲ့ ပြဲၾကည့္ဖို႔ ကေတာ့ ပူစရာမလိုဘူး။ အေမ့မွာ ပြဲၾကည့္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္။ အေမငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းႏွစ္မ်ဳိးရွွိတယ္။ ေက်ာင္းတက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ပြဲသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲ… ဟုတ္လား… ဘာလု႔ိလဲဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသူငယ္ခ်င္းက အေမနဲ႔အၿမဲပြဲလိုက္ မၾကည့္ခ်င္ဘူးေလ။ အဲ့ဒီေတာ့ ပြဲၾကည့္တဲ့သူငယ္ခ်င္းက အေမနဲ႔ရြယ္တူ အိမ္နီးခ်င္း ေက်ာင္းမေနဘဲ ေစ်းေရာင္းတဲ့အစၥလာမ္မေလးေတြနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ၿပီး သြားရတယ္။ သူတို႔က ဘယ္နားမွာပြဲရွိတယ္ဆိုတာသိတယ္။ သူတို႔ေဆြမ်ိဳးေတြက ပြဲေစ်းေရာင္းၾကတာဆိုေတာ့ ပုိအဆင္ေျပတယ္ေလ။ အင္း… သီတင္းကၽြတ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပြဲအေၾကာင္းေျပာရင္း ငယ္ငယ္ကပြဲၾကည့္တဲ့အေၾကာင္းကမ်ားသြားၿပီ။
ဝါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ၿပီဆိုရင္ အဲ့ဒီလိုေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြရွိသလို ဘာသာေရးအလွဴပြဲေတြ၊ ရပ္ရြာဓေလ့ထံုးစံေတြအရ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့ လူႀကီးသူမေတြကို သူတို႔အတြက္ လိုအပ္ႏိုင္တဲ့ပစၥည္းေတြ၊ မုန္႔ႂကြပ္လုိ ဘီစကစ္လိုမုန္႔ေျခာက္ေတြ၊ ပုဆိုး အကၤ်ီေတြနဲ႔ လုိက္ကန္ေတာ့ၾကတယ္။ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းကလဲ မုန္႔ဖက္ထုပ္လို၊ ဟာလဝါလိုမုန္႔ေတြ လုပ္ၿပီး တအိမ္နဲ႔တအိမ္ အျပန္အလွန္ ပို႔ေပးၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကိုေတာ့ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ပို႔ၾကတာေပါ့။ အေမတို႔ဆီမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကလဲ ေပါတယ္။ တရြာဆုိ္ ႏွစ္ေက်ာင္းေလာက္က အနည္းဆံုးေပါ့..။ တခ်ဳိ႕ရြာဆို အေရွ႕ေက်ာင္း၊ အေနာက္ေက်ာင္း၊ ေတာင္ေက်ာင္း၊ ေျမာက္ေက်ာင္းဆိုၿပီးရွိတာ။ ဘုရားပုထိုးေစတီေတြဆိုတာ လက္ညႈိးထိုး မလြဲဘူး။ ေတာင္ကုန္းျမင့္ျမင့္ဆို ေစတီရွိတာပဲ။ ထန္းပင္ျမင့္ျမင့္ေတြနဲ႔အတူ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းေတြက အမိုးအထြဋ္အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ႀကီးႀကီးမားမားေတြဆိုေတာ့ ၾကည့္လိုက္ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ လူေနအိမ္ေတြနဲ႔ ကြဲျပားတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြဟာ လူေနအိမ္ေတြနဲ႔ေဝးတဲ့ ရြာထိပ္ေတြမွာ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းထားၾကတာမ်ားတယ္..။ ဒါေပမဲ့ ရြာသူရြာသားအမ်ားစုကေတာ့ လျပည့္လကြယ္ ဥပုသ္ေန႔ေတြဆို အၿမဲတန္းသြားလာေလ့ရွိၾက တယ္ေလ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ကထိန္ခင္းၿပီဆို တရြာလံုး အိမ္လံုးကၽြတ္ အိမ္သူအိမ္သား ကေလးငယ္ေလးေတြပါမက်န္ တမိသားစုလံုးသြားၾက၊ စားၾက၊ လွဴဒါန္းၾကတာ။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကလဲ ေက်ာင္းကုိလာေရာက္ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြကို ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြကို မွန္မွန္ျပဳလုပ္ၾကဖို႔၊ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ေတြကို မလုပ္မိေအာင္ ေရွာင္က်ဥ္ၾကဖို႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္နဲ႔အညီ ေဟာေျပာဆံုးမၾကတယ္။ ရြာသူ ရြာသားေတြအေပၚ ေမတၱာထားၾကတယ္။ ရြာသူရြာသားေတြကလဲ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ ေတြအေပၚ ရတနာသံုးပါးမွာ တပါးအျဖစ္ သိမွတ္ကိုးကြယ္အားထားၾကတယ္ေလ။ အဲဒီလိုနဲ႔ အေမတို႔တေတြရဲ႕ဘဝေတြဟာ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ၾကတာပါ။
ဒါေပမဲ့သမီးရယ္… ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက အတၱမာနေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ့လူတတစုက ဒီသာယာလွပျခင္းေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကတယ္။ အခုခ်ိန္ဆို အေမတို႔ေမြးရပ္ေျမကလူေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြနဲ႔ ကင္းေဝးေနပါၿပီ။ အေမတို႔ ဘာသာအရ အထြဋ္အျမတ္ထားခံရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကိုေတာင္ ဗုဒၶဘာသာေတြျဖစ္ရက္နဲ႔ ရက္ရက္ စက္စက္ႏွိပ္စက္ခဲ့ၾကတယ္။
ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၆-ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကေပါ့… တိတိက်က်ေျပာရရင္ေတာ့ ၂၀၀၃-ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀-ရက္ေန႔မွာ အေမတို႔ေမြးရပ္ေျမက လူေတြအားလံုးခ်စ္ခင္ၾကတဲ့ အေမ(ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္) နဲ႔တကြ စည္း႐ံုးေရး ခရီးသြားၾကတဲ့သူေတြကို ဦးျပည္းစိမ္း ေတြနဲ႔ သံဃာေတြက ဝါးရင္းတုတ္စိမ္းေတြနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္သတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကံေကာင္းလို႔အေမလြတ္ခဲ့ ေပမဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အသက္ေပးခဲ့ၾကရတယ္။ ဒါေပမဲ့အဲဒီက သံဃာေတြဟာ အခုခ်ိန္အထိ အျပစ္ေပးအေရးယူခံရတယ္ဆုိတာ မၾကားမိပါဘူး။ အဲ့ဒီ႐ိုက္ပြဲၿပီးဒါနဲ႔ အဲ့ဒီသံဃာ ေတြလဲ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားၾကတာပဲ။ သူတို႔တေတြဟာ ဖမ္းဆီးအေရးယူျခင္းလဲ မခံရပါဘူး.. အံ့ၾသစရာမေကာင္ဘူးလားသမီးရယ္….
အဲ့.. ဒါေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂-ႏွစ္ေလာက္က ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြနဲ႔ အေပါင္းပါတစုကလြဲရင္ က်န္တဲ့လူထုေတြဟာ အတိဒုကၡေရာက္ေနၾကတာကို သနားဂ႐ုဏာျဖစ္ၾကလို႔ သံဃာေတာ္ ေတြက လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို႔ခဲ့ၾကတာကုိ ရက္ရက္စက္စက္ႏွိမ္နင္းၿပီး ဒီသံဃာေတာ္ေတြကို သံဃာတု၊ သံဃာေယာင္ေတြဆုိၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြထဲအထိ စစ္တလင္းေျမေတြမွာလို သံဃာေတာ္ေတြကို ဖမ္းဆီး၊ ႏွိပ္စက္၊ ေထာင္ခ်ခဲ့ၾကတယ္….။ ဒါေတြဟာ အေမတို႔ေမြရပ္ေျမမွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အေမတို႔ သမီးတို႔ သက္ရွိထင္ရွားအခ်ိန္မွာကို တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာပါသမီးရယ္…။ ဒါေတြဟာ သမိုင္းေတြပါ…။ သမီးတို႔ ဒီအေၾကာင္းေတြကို အေမတို႔ ေမြးရပ္ေျမအေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားတယ္…. ဟုတ္လား….။ ဒါဆိုသမီးတို႔ကုိ အေမတခုေတာင္းဆုိခ်င္တယ္။ သမီးတို႔ဟာ အေမတို႔ ေမြးရပ္ေျမမွာ ေျပာေနသံုးေနတဲ့ စာေတြ၊ စကားေတြကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ေအာင္ ႀကဳိးစားသင္ယူရမယ္ေနာ္… အဲ့ဒါေလးတခုေတာ့ အေမ့ကိုဂတိေပးပါကြယ္…။ ကဲ… အေမတို႔ ေမြးရပ္ေျမကအေၾကာင္း သီခ်င္းေလးတပုဒ္ သမီးတို႔နားေထာင္ၾကည့္ခ်င္ေသးလား…



သမီးတို႔ေတြလဲ တေန႔ေန႔မွာ အေမတို႔ ေမြးရပ္ေျမအတြက္ တေထာင့္တေနရာက မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးႏိုင္တဲ့သူ၊ အားကိုးရႏုိင္တဲ့သူေတြ အျဖစ္ အေမျမင္ခ်င္ပါတယ္...။