ဘေလာ့ဂါ စုိးသင့္ေဆြ မွ ေလထိုးေလေအာင့္ျဖစ္လွ်င္ စားသံုးသင့္ေသာဓာတ္စာမ်ားကို ေမးလာေသာေၾကာင့္ ေလ့လာေတြ႔ရွိသမွ် ရွာေဖြတင္ျပေပးလိုက္ပါသည္။
စိုးသင့္ေဆြ ဆိုေသာအမည္၏အစဗ်ည္းသည္ စ၊ ဆ၊ ဇ၊ စ်၊ ည ဟူေသာ အဂၤါနာမ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေႏၱာ စေရ ဟူေသာ ေနဂိုဏ္းဝင္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေနဂိုဏ္း၏ နဝင္းမ်ားမွာ အ႐ိုင္း စိတ္တို ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအမည္ပုိင္ရွင္သည္ သံပုရာသီးကို အစိတ္ေသးေလးမ်ားစိတ္၍ ဆားႏွင့္တုိ႔စားၿပီး အရက္တပက္ေလာက္ေသာက္ႏိုင္လွ်င္ ေလထိုးေအာင့္နာအတြက္ သင့္ေတာ္ပါသည္ဟု ျပန္ၾကားလုိက္ပါသည္။
အရက္သည္ ေနဂိုဏ္းဝင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ နဝင္းေၾကေဆးအျဖစ္အသံုးျပဳႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ တန္ေဆး၊ လြန္ေဘးျဖစ္သည္ကိုေတာ့ သတိျပဳသင့္သည္။ အရက္ကို ေဆးအျဖစ္ အသံုးျပဳရန္ ေရးသားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
အျခားအမည္မ်ားအတြက္ မိမိတို႔လိုအပ္သလို ရွာေဖြအသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ေလႏွင့္ပါတ္သက္သည့္ ဓာတ္စာမ်ား ကိုလည္းရွာေဖြ တင္ျပေပးလိုက္ပါသည္။
ပထမဦစြာ ပုဂၢလပညတ္ ဓာတ္ဆရာႀကီး အိုင္ကေလာင္ဆရာလႈိင္၏ ဆန္းၾကယ္ေသာ ကုထံုးမ်ားထဲမွ ထိုးေအာင့္နာအား ကုသခဲ့ပံုႏွင့္ ေလႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေဆးဓာတ္စာ မ်ားကုိ ေဖာ္ျပသြားပါ မယ္။
အုန္းေရႏွင့္ သံပုရာရည္တိုက္ၿပီး ကုသျခင္း
ကိုထားဆိုသူ အျပင္းဖ်ားေနရာမွ ထိုးေအာင့္ေရာဂါျဖင့္ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ခံစားေနရသည္။ ထု႔ိေၾကာင့္ ဆရာႀကီိးအား သြားပင့္ၾကသည္။ ဆရာႀကီးေရာက္လာေသာအခါ အိမ္ေရွ႕အုန္းပင္ မွ အုန္းစိမ္းႏွစ္လံုးခူးခိုင္းၿပီး သံပုရာသီးႏွစ္လံုးကိုပါ အရွာခိုင္းသည္။ ေတာရပ္ေဒသ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုပစၥည္းမ်ားကို အလြယ္တကူပင္ရရွိသည္။ အုန္းစိမ္းတစ္လံုး၏ မ်က္ႏွာဝကိုဖြင့္ၿပီး သံပုရာသီးတစ္လံုး၏အရည္ညွစ္ထည့္၍ ကိုထားအားတုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဆရာႀကီးသည္ အနီးရွိ အိမ္တစ္အိမ္သို႔သြားကာ စကားတစ္ေဖာင္ေဖာင္ေျပာေနေတာ့သည္။
အုန္းေရႏွင့္ သံပုရာေရေသာက္ၿပီးသူ ကိုထားမွာ ဝမ္းမ်ားေလွ်ာေလေတာ့၏။ မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ဆရာႀကီးရွိရာအိမ္သို႔ လူတစ္ေယာက္ကိုလႊတ္ၿပီး ေျပာျပေစသည္။ ကိုထား၏ခံစားေနရပံုမ်ားကို ထိုသူေျပာျပေသာအခါ ဆရာႀကီးကမၾကားဘိသကဲ့သို႔ စကားမ်ားကို ေဖာင္ေလာက္ေအာင္ ခပ္ေသာေသာေျပာေနသည္။ သြားေျပာသူမွာ ဆရာႀကီး၏အေၾကာင္း ဓာတ္သိျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆက္၍မေျပာဝံ့ပဲရွိသည္။ ထိုနယ္ရွိလူမ်ား သည္ ဆရာႀကီးအား အလြန္တရာရိုေသကိုင္း႐ႈိင္းၾက၏။ ေၾကာက္ရြံ႕ေလးစားၾက၏။ ဆရာႀကီး၏ အေလ့အထႏွင့္ စရိုက္ကလည္း တစ္မ်ဳိးပါေပ။ တိတိျပတ္ျပတ္ေျပာတတ္သည္။ မမွန္လွ်င္ မည္သူ႔မ်က္ႏွာကုိမွ် ေထာက္ထားေလ့မရွိေခ်။
ဤေနရာတြင္ အလွ်ဥ္းသင့္သျဖင့္ ဆရာႀကီး၏စရိုက္တစ္ခုကို ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ ဆရာႀကီးသည္ သူတစ္ပါးအိမ္အလည္အပတ္သြားလွ်င္ အိမ္ရွင္တို႔ ထမင္းစားေနခိုက္ႀကံဳ၍ အိမ္ရွင္မ်ားက ျမန္မာထံုးတမ္းစဥ္လာအတိုင္း ထမင္းစားေခၚသည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးကလည္း ခ်ဳိခ်ဳိသာသာျဖင့္ပင္ “ စားၾကပါကြာ၊ စားၾကပါ” ဟု ရည္မြန္စြာ ျပန္လည္ေျပာတတ္၏။ အိမ္ရွင္ကမူထိုမွ်ႏွင့္မရပ္နားဘဲ ေနာက္တစ္ခြန္းထပ္၍ ထမင္းစားေခၚမိလွ်င္ “ မင္းဟာမင္း စားခ်င္စား မစားခ်င္ေန” ဟု တိုဆတ္ဆတ္ျပန္ေျပာေလ့ရွိ သည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကိုလည္း လူတိုင္းသိေနၾကသည္။
အုိင္ကေလာင္ရြာအတြင္း၌ ဆရာႀကီးထံလာၿပီး အေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ မၾကာခဏ ထီးလာငွားတတ္သူတစ္ဦးရွိသည္။ သံုးေလးႀကိမ္ခန္႔အထိ ဆရာႀကီးသည္ ေကာင္းမြန္စြာ ထီးငွားလိုက္၏။ ျပန္ေပးသည့္အခါတြင္လည္း ေကာင္းမြန္စြာယူကာ သိမ္းဆည္းထားေလ့ရွိ သည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထိုလူလာငွားေသာအခါတြင္ ေရွးနည္းတူစြာပင္ ေကာင္းမြန္စြာ ေပးျပန္၏။ ထီးျပန္လာေပးေသာအခါတြင္ ဆရာႀကီးက ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ျဖင့္ပင္ ထီးကိုယူၿပီး ထိုလူ၏ေရွ႕ေမွာက္၌႐ိုက္ခ်ဳိးပစ္လိုက္သည္။ ထီးငွားသူမွာ ဆရာႀကီးကို တစ္စံုတစ္ရာ ျပန္မေျပာဝံ့ဘဲ ထိုင္ရအခက္၊ ထရအခက္ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခက္အခဲကို ဆရာႀကီးကသိေလ ဟန္ျဖင့္ “ မင္းဘာမွစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ကြာ၊ မင္းကိုစိတ္ဆိုးလို႔ ဒီလိုလုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီထီးကိုသာ ငါကစိတ္ဆိုးတာပါ၊ ဒီထီးရွိေနေတာ့ မင္းကလည္းလာငွားတယ္၊ ငါကလည္း ယူေပးရတယ္၊ ငါပါအလုပ္႐ႈပ္ေစတဲ့ထီးျဖစ္လို႔ ႐ိုက္ခ်ဳိးလိုက္တာပါ၊ ”
စသည္ျဖင့္ ဣေႁႏၵရရပင္ ျပန္ေျပာသည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ေကာင္းစြာသိေနသည့္ ထိုနယ္သူနယ္သားမ်ားအေနျဖင့္ ဆရာႀကီးအား တစ္ခြြန္းမွႏွစ္ခြန္းေျပာရန္ ဝန္ေလးတတ္ၾက ေပသည္။ ဆရာႀကီးသည္လည္း ထိိုအခါမွစၿပီး ထီးကိုလံုးဝမေဆာင္းေတာ့ဘဲ ဝါးခေမာက္ကိုသာ ေဆာင္းေလေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ကိုထားမွာ အဆက္မျပတ္ဝမ္းေလွ်ာၿပီး ႂကြက္တက္ခမန္းျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္လိုက္သြားျပန္သည္။ ဒုတိယလိုက္သြားသူက ပထမလိုက္သြားသူကို ဆရာႀကီးအား အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာမေျပာေမးသည္။ ပထမလူကလည္း တစ္ခြန္းေျပာသည္ကို မၾကားသျဖင့္ ေနာက္ထပ္ဆက္မေျပာဝ့ံေၾကာင္း ျပန္ေျပာသည္။ ဒုတိယလူက မေနသာေတာ့သျဖင့္ ဆရာႀကီးထံသြားၿပီး ကိုထားမွာ ဝမ္းအလြန္ေလွ်ာေနသျဖင့္ ႂကြက္တက္လုခမန္းျဖစ္ေနသည့္အေၾကာင္းကို ဇြတ္ပင္ေျပာရေတာ့ သည္။
“ေဟ… ဟုတ္လားကြ၊ ေစာေစာကငါ့ကိုဘာေၾကာင့္ မေျပာၾကတာလဲ”
ဟုဆိုကာ သုတ္သုတ္ပ်ာပ်ာျဖင့္ လူမမာအိမ္သို႔ထလိုက္သြားသည္။ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း က်န္ေနေသးသည့္ အုန္းစိမ္းတစ္လံုးကို ေရွ႕နည္းတူ မ်က္ႏွာဝဖြင့္ကာ သံပုရာသီးတစ္လံုး ညွစ္ထည့္ျပန္သည္။ ကုိထားကလည္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေသာက္ရလွ်င္ ေသ႐ံုသာ ရွိေတာ့ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဆရာႀကီးက အုန္းစိမ္းႏွင့္ သံပုရာေရကိုေရာစပ္ၿပီး ဒန္ခြက္ထဲထည့္၍ မီးႏွင့္ေႏြးကာ တိုက္ျပန္သည္။ “ေဟ့ ေမာင္ထား၊ ပူပူေလးမႈတ္ေသာက္လိုက္” ဟုေျပာသျဖင့္ ေျပာသည့္အတိုင္းေသာက္ရျပန္သည္။ ခဏၾကာမွာပင္ ဝမ္းပိတ္သြားသည္။ ေလလည္းေကာင္းစြာလည္သည္။ ေအာင့္ေသာေရာဂါမွာ တစ္မဟုတ္ခ်င္း ေပ်ာက္ကင္းသြားသည္။ အဖ်ားက်သြားသည္။ ဆရာႀကီးက အဖ်ားတက္ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ သင့္ေသာ ဓာတ္စာမ်ားကုိသာ ဖိ၍စားေသာက္ရန္ လိုေၾကာင္းႏွင့္ ေျပာဆိုကာျပန္ခဲ့သည္။
ဓာတ္က်မ္းအေျခခံကို ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားအေနျဖင့္ကိုထား၏ နာမပညတ္၊ အုန္းစိမ္းႏွင့္ သံပုရာတို႔၏ နာမပညတ္၊ အထက္ျပဆုိခဲ့ေသာ အ႐ိုင္းစိတ္တို၊ လူမိုက္ေခါင္ေသာက္ ဟူသည့္ ဓာတ္ဖက္၊ ကမၻာ့မိတ္ဓာတ္ဖက္၊ အုန္းဟူေသာ မီးခဲေတေဇာဓာတ္ဖုိ၊ သံပုရာဟူေသာ မႈန္တိုင္းဝါေယာဓာတ္မ စသည္တို႔ကိိုလည္းေကာင္း၊ မီးႏွင့္ကားေလ၊ မိတ္ေဆြေတာ္ၾက သဟာယ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အုန္းဟူေသာ ၿဂဳိလ္သက္(၆) ႏွစ္ႏွင့္ သံပုရာဟူေသာ ၿဂိဳလ္သက္(၁၂) ႏွစ္တို႔ကို ေပါင္းေသာ္ (၁၈) ရသျဖင့္ နဝင္းေၾကေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း၊ နဝင္းနဝင္းခ်င္းျဖတ္၍ နဝင္းေၾကလွ်င္ ေဆးျဖစ္သည္ကို လည္းေကာင္း အလြယ္ႏွင့္ သိတန္ၾကရာသည္။
အထက္ပါအတိုင္း ကိုထားကိုကုသစဥ္က ပထမတစ္ႀကိမ္လာေခၚသည္ကို ဆရာႀကီး အမွန္တကယ္မၾကားေလသလားဟု သံသယျဖစ္မိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ဆရာႀကီးႏွင့္အတူ အိပ္သည့္အခါ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေပးရင္း ျခင္ကိုက္ဖုမ်ားကို ေဖ်ာက္ေပးရင္ျဖင့္ စာေရးသူက အက်ဳိးအေၾကာင္းေမးၾကည့္မိသည္။
“အရင္လူလာေခၚတာ ငါသိပါတယ္ကြာ…၊ တမင္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာပဲ၊ ဒီလိုလုပ္ ခ်င္လို႔ ေစာေစာကတည္းက ဟုိဘက္အိမ္သြားၿပီး တမင္စကားမ်ားမ်ား ေျပာေနတာေပါ့။ ဒီလိုတိုက္ရင္ ဒီလိုျဖစ္မယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရင္ ဒီလိုျပန္ပိတ္ရမယ္ဆိုတာ အစကတည္းသိလို႔ အုန္းစိမ္းႏွွစ္လံုးနဲ႔ သံပုရာသီးႏွစ္လံုးရွာခိုင္းထားတာေပါ့။ ကိုယ္ဓာတ္ကိုယ္ပုိင္ရင္ ဘာမွ ေၾကာက္စရာမလိုပါဘူး။ ေစာေစာလာေခၚတုန္းက အလွ်င္စလိုလိုက္သြားရင္ ေအာင့္တာ ေပ်ာက္ေပမဲ့ ဖ်ားတာမေပ်ာက္ဘူးကြယ့္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘာေရာဂါမွမက်န္ေအာင္ တခါတည္း အျပတ္ကုဖို႔ လူနာရွင္မ်က္ကြယ္မွာ တမင္ေရွာင္ေနတာ၊ ဆရာဇီဝကဆိုရင္ ဒီ့ထက္ အႀကံအဆမ်ားစြာ အႀကံဉာဏ္ကစားရေသးတာပဲ” ဟု ဆရာႀကီးက ျပန္ေျပာျပသည္။
ထိုးေအာင့္နာအတြက္ ဓာတ္စာမ်ား
ေနဂိုဏ္း
ၾကက္ဆူသီးအနီိပြင့္ ---------- ၾကက္ဆူဆီ ------------ မ႐ိုး ------------ ဆီမီးေတာက္ ဆူးပေတာင္း ----------- ဆိတ္က်င္ငယ္ ------------ ေဆာက္ခ်ဥ္သီး ---------- ေဆာ္ဒါ ပ႐ုတ္ဆီ ------------- ေတာပူဒီနာ --------------- ပင္စိမ္းနက္ ----------- ပုန္းညက္ပန္း မ႐ိုးပြင့္အျဖဴ ----------- ရွားေစာင္းျမင္းနား ---------- ေလးညင္းပင္ ----------- သံပ႐ိုသီးမွည့္ ၾသဇာသီး --------- လင္းေန --------- သစ္တက္လင္းေန
ေနဂိုဏ္းဝင္အစာမ်ားမွ ေလနာေဝဒနာသည္မ်ားႏွင့္ သင့္ေတာ္သည့္ဓာတ္စာမ်ား၏ အဘိဓာန္
ကန္စြန္း(အေမရိကန္) ။ ။ အေမရိကန္ကန္စြန္းသည္ အျမစ္မွာေၾကက်က္၏။ အားႏွင့္ ကာမကိုအားေပး၏။ ႏို႔ႏွင့္ ဆီးကိုရႊင္ေစ၏။ ႏူနာ၊ ပူျခင္း၊ အန္ျခင္း၊ ေသြးေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။ အသံကိုေကာင္းေစ၏။ ေလႏွင့္ သလိပ္ကုိ ပယ္တတ္၏။
ပင္လယ္ကန္စြန္း။ ။ အူကိုတြန္႔႐ႈံ႕ေစ၊ အစာေၾကေစ၊ ဝမ္းႏူးေစ၊ နာက်င္ကိုက္ခဲျခင္း၊ အန္ျခင္း၊ ဝမ္းသက္ေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။ အရြက္သည္ အဆစ္ေရာင္ကိုက္၊ ေလထိုးေအာင့္၊ ေရဖ်ဥ္း၊ ဆီးေဆးတို႔၌ အက်ဳိးျပဳ၏။
ဂဏန္း။ ။ အားျဖစ္ေစ၊ ဝၿဖိဳးေစ၏။ ေလသည္းေျခကိုႏိုင္၏။ သုက္၊ သလိပ္ပြားေစ၏။ ႏႈတ္ၿမိန္ေစ၏။
ႏွမ္းဆီ။ ။ ႏူးညံ့၏။ စိမ့္ဝင္တတ္၏။ သည္းေခ်ကိုျပဳတတ္၏။ သလိပ္၊ ပညာ၊ သုက္အား၊ ခြန္အားတို႔ကို ပြားေစ၏။ အနည္းငယ္ႏႈတ္ၿမိန္ေစ၊ ဆံပင္ကိုေကာင္းေစ၏။ အေရာင္အဆင္းကိုလည္းျဖစ္ေစ၏။ ေလေဒါသကိုႏိုင္၏။ ၎ျပင္ ယားယံ၊ ႏူနာ၊ ပင္ပန္းျခင္း၊ ဒဏ္ရာရျခင္း၊ အ႐ိုးက်ဳိးဆက္ျခင္း၊ မီးေလာင္ျခင္း၊ ဖူးေရာင္ျခင္း၊ ေခြး၊ ဖား၊ ေႁမြဆိပ္တို႔၌ အက်ဳိးျပဳ၏။
ႏြားႏုိ႔။ ။ ႏြားႏို႔သည္ ေျပျပစ္၏။ ေၾကခဲ၏။ အသက္ရွည္ေစ၏။ သလိပ္ကို၎၊ ခြန္အားကို၎၊ အေရာင္အဆင္းကို၎၊ သုက္အားကို၎၊ ႏို႔ရည္ကို၎၊ ဝၿဖိဳးျခင္းကို၎ျပဳတတ္၏။ ေလ၊ သည္းေျခ၊ ေဒါသကို ၿငိမ္းေစ၏။ ၎ျပင္ ႏႈတ္မၿမိန္၊ ေလ၊ သည္းေျခေရာဂါ၊ ပင္ပန္းျခင္း၊ ေသြးအန္၊ ေသြးက်ေရာဂါတို႔၌ေကာင္း၏။
ပ႐ုပ္ဆီ။ ။ သည္းေျခကိုျပဳတတ္၏။ သြားကိုခိုင္ေစ၏။ သလိပ္ ေလကိုပယ္တတ္၏။ ေခၽြးထြက္ေစ၏။ ထိုးေအာင့္ျခင္း၊ အဖ်ား၊ အစာမေၾက၊ ေလျပည့္၊ ဝမ္းဗုိက္တင္းေရာင္၊ ဦးေခါင္း၊ သြား၊ အ႐ုိးက်ဳိးေရာဂါတုိ႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။
ေရႊဖ႐ံုသီး။ ။ ေရႊဖ႐ံုသီးသည္ ခ်ဳပ္ေစသည္။ ေၾကခဲသည္။ အစိမ္းသည္ ဝမ္းမီးကို ပြားေစသည္။ ေလ သလိပ္ေဒါသကိုႏိုင္သည္။ ေသြးအန္၊ ေသြးက်၊ ေလေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ေစသည္။
ဗာဒံသီး။ ။ ဆီးဝမ္းရႊင္ေစ၊ သည္းေျခကိို ျဖစ္ေစတတ္သည္။ ေၾကက်က္ခဲသည္။ သလိပ္၊ ေလ၊ သည္းေျခေဖာက္ျပန္ျခင္းႏွင့္ ေလကိုပယ္ဖ်က္တတ္သည္။ အသီးမွည့္သည္ ေျပျပစ္သည္။ သုက္ပြားေစသည္။ ဝၿဖိဳးေစသည္။ သလိပ္ကိုျပဳတတ္သည္။ ေလ၊ သည္းေျခကိုကင္းေစသည္။ အသီးဆန္သည္ သုက္ေသြးကို ပြားေစသည္။ သလိပ္ကို ျပဳတတ္သည္။ ေလ သည္းေျခကိုကင္းေစသည္။ အသီးစိမ္းသည္ ေဒါသ(၃)ပါး၊ အသီးမွည့္သည္ ေလ ေဒါသကိုႏိုင္သည္။ အသီးသည္ ရင္ဘတ္နာ၊ အသည္းေရာဂါ၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ အူေရာဂါ၊ သြားေရာဂါတို႔ကုိႏိုင္သည္။ အဆီသည္ ေတြေဝျခင္း၊ အသည္းေရာဂါ၊ ေခ်ာင္းဆိုးေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။
ေလးညွင္းပင္။ ။ ၿမိန္ျခင္း၊ ေၾကက်က္ျခင္း၊ ဝမ္းမီးေတာက္ျခင္းကိုျပဳတတတ္၏။ မ်က္စိကို အက်ဳိးျပဳ၏။ သလိပ္သည္းေျခေဒါသကိုႏိုင္၏။ ၎ျပင္ ေသြးေၾကာင့္ျဖစ္ေသာေရာဂါ၊ ေရငတ္၊ ဝမ္းဗိုက္ေရာင္၊ ထိုးေအာင့္၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ပန္းနာ၊ ႀကိဳ႕ထုိး၊ ခယ႐ုပ္ ေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။
သံပုရာသီး။ ။ ဝမ္းမီးေတာက္ျခင္း၊ ေၾကက်က္ျခင္းကိုျပဳတတ္၏။ ေလကိုပယ္ဖ်က္တတ္၏။ သလိပ္ေဒါသကို ၿငိမ္းေစ၏။ ၎ျပင္ ေခ်ာင္းဆိိုး၊ ဂူလံုး၊ ေအာ့အန္၊ ငွက္ဖ်ား၊ လည္ေခ်ာင္းေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ ခယ႐ုပ္၊ ပိုးေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။
သံပုယိိုသီး။ ။ အစိမ္းသည္ ထက္ျမက္၏။ လည္ေခ်ာင္းကို သုတ္သင္တတ္၏။ ေၾကက်က္လြယ္၏။ ဝမ္းမီးေတာက္ေစ၏။ ႏႈတ္ၿမိန္ေစ၏။ လွ်ာ၊ ႏွလံုးကို စင္ၾကယ္ေစ၏။ အမွည့္သည္ ကိုယ္ကို လွပေစ၏။ ႏွလံုးခြန္အားအက်ဳိးျပဳ၏။ ဝၿဖိဳးေစ၏။ ၎ျပင္ အစိမ္းသည္ ေဒါသ(၃)ပါး၊ အမွည့္သည္ ေလ၊ သလိပ္တို႔ကိုႏိုင္၏။ အစိမ္းသည္ ပန္းနာ၊ ေရငတ္၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ႏႈတ္မၿမိန္၊ ေသြးအန္၊ ေသြးက်၊ အမွည့္သည္ ထိုးေအာင့္၊ အစာမေၾက၊ ခ်ဳပ္၊ ပန္းနာ၊ ဝမ္းမီးႏုံ႔၊ ေရာင္တင္းေသာေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။
အရက္။ ။ ဝမ္းမီးေတာက္ျခင္း၊ ပြင့္လန္းျခင္း၊ ႏႈတ္ၿမိန္ျခင္း၊ ထက္ျမက္ျခင္းကို ျပဳတတ္၏။ မလတို႔ကိုက်ေစ၏။ အေၾကာႏွင့္ ဆီးအိမ္ကို စင္ၾကယ္ေစ၏။ ခြန္အား၊ ဝၿဖိဳးျခင္း၊ အသံေကာင္းျခင္းကို ျပဳတတ္၏။ အေရာင္ဆင္းကို လွပေစ၏။ ေသြးကို ဖ်က္ဆီးတတ္၏။ ေလ သလိပ္ ေဒါသကိုၿငိမ္းေစ၏။ ထိုးေအာင့္၊ ဝမ္းဗိုက္တင္းေရာင္ေသာ ေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။
လဂိုဏ္း
ကႏုကမာ ----------- ေၾကးဝါ ------------ ကၽြဲက်င္ငယ္ --------- ၾကက္ေမာက္ဆူးျပန္ ၾကက္ေမာက္ဆူးျပန္အျဖဴ ----------- ပဒိုင္းၾကက္သြန္ ------------ ကန္႔ခ်ဳပ္ျဖဴ ------ကြမ္းစားဂမုန္း ---------- ခ်င္းေျခာက္ ----------င႐ုတ္ေကာင္း ---------- ငု ------ ငါးပ်က္ ------တ႐ုတ္စကားပန္း --------- စပါးလင္ ---------- ေတာစပ်စ္သီး ----------- စမံုျဖဴ ---- စမံုဖြဲ စၿမိတ္ ---------- စမြတ္ --------- ျမန္မာစိန္တေပၚ --------- ဆားပုပ္ -------- စိန္ပန္းႀကီး ------- ဇဝက္သာ --------- ပန္းတမာသီး ---------- တိလကၤသာ ---------- ေထာပတ္ ------- ဒန္႔သလြန္သီးအခ်ဳိ ----- ႏွပ္ခ်ဳိႀကီး (ပဥၥငါးပါး)--------- ပရႏၷဝါအျဖဴ ------ ပီေလာအခ်ဳိအယဥ္ ------ ဘံုဘိုင္ေပြးကိုင္း --------- ေတာပဲျမစ္ -------- ပန္းေျခာက္ ------ ပိတ္ခ်င္းသီး --------- ဖန္ခါးသီး --------- ဘူးခါးသီး --------- မက္လင္ခ်ဥ္သီး --------မိႆလင္ ---------- ေယာက္သြား --------- ႐ွိန္းခိုပင္အေစး -------- ေတာေရွာက္သီး ------ လိိေမၼာ္သီးအခ်ဥ္ -------- ေသာ္ကပန္း -------- သံ ------ လမ္းတမာ ------- သစ္ပုေလြ
လဂိုဏ္းဝင္အစာမ်ားမွ ေလနာေဝဒနာသည္မ်ားႏွင့္ သင့္ေတာ္သည့္ဓာတ္စာမ်ား၏ အဘိဓာန္
ကႏုကမာ။ ။ ဝမ္းမီးေတာက္ေစ၏။ ႏႈတ္ၿမိန္ေစ၏။ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ေလထိုး၊ ႏွလံုး၊ အေၾကာေရာဂါ၊ အဖ်ား၊ ပန္းနာ၊ ေလနာတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။ ၎ျပင္အျခားေသာ ႏွလံုးကို ေအးေစတတ္ေသာ ေသြးေဆးတို႔၌ ဖက္စပ္၍ အသံုးျပဳရသည္။
က်ား႐ိုး။ ။ အဆိပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ လႈိက္တက္ေသာေရာဂါ၊ ဝက္႐ူးနာ၊ ေလေရာဂါ၊ ေက်ာက္ဝက္သက္၊ ေျမဘီလူးဖမ္းစားေသာ ေရာဂါတို႔ကို ခ်မ္းသာေစသည္။
ၾကက္။ ။ ဓာတ္(၇) ပါးကို ပြားေစသည္။ ေျပျပစ္သည္။ ေၾကက်က္ခဲသည္။ သုက္ႏွင့္ သလိပ္ကို၎၊ ခြန္အားကို၎ ျဖစ္ေစသည္။ ေလေဒါသကိုႏိုင္သည္။ ၎ျပင္ ေလေရာဂါမ်ား၊ မ်က္စိေရာဂါမ်ားကိိုလည္း ႏိုင္သည္။
ၾကက္သြန္ျဖဴဥ။ ။ အစာကု ေၾကက်က္ေစ၏။ ေျပျပစ္၏။ ဆီဝမ္းရႊင္ေစ၏။ ဝၿဖိဳးေစ၏။ ကာမအားကုိေပး၏။ ခြန္အားျဖစ္ေစ၏။ အ႐ိုးဆက္ေစ၏။ အေရာင္အဆင္းကိုျဖစ္ေစ၏။ မ်က္စိကို အက်ဳိးျပဳ၏။ အသက္ရည္ေစ၊ ေသြးသည္းေျခကို ပြားေစ၏။ ၎ျပင္ ေလ သလိပ္ကိုႏိုင္၏။ ႏွလံုးနာတာရွည္၊ အဖ်ား၊ ဝမ္းေအာင့္၊ ခ်ဳပ္ေလတကူ၊ ႏႈတ္မၿမိန္၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ေရာင္တင္း၊ ျမင္းသ႐ိုက္၊ ႏူနာ၊ ဝမ္းးမီးႏုံ႔၊ ပိုး၊ ေလေရာဂါ၊ ပန္းနာတို႔ကိုႏိုင္သည္။
ကြမ္းစားဂမုန္း။ ။ ပါးစပ္ရွိမလတို႔ကို ကင္းေဝးေစ၏။ ေဖာေရာင္၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ အနာေပါက္၊ ပန္းနာ၊ ထိုးေအာင့္၊ ႀကိဳ႕ထိုး၊ ၿဂိဳဟ္ဖမ္းစားျခင္းတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။
ကြမ္းပင္။ ။ ၿမိန္ေစ၊ ဆီးဝမ္းရႊင္ေစ၊ အားတိုးေစ၏။ ထက္ျမက္၏။ အဆိပ္ကိုပယ္တတ္၏။ ဝမ္းမီးကိုေတာက္ေစ၏။ ေလေဒါသကိုႏိုင္၏။ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ပင္ပန္း၊ ႏွလံုးေရာဂါတို႔၌ ေက်းဇူးျပဳ၏။
ခ်င္းေျခာက္။ ။ ေၾကက်က္လြယ္၏။ ၿမိန္ေစ၏။ ခ်ဳပ္ျခင္းကို ေပ်ာက္ေစ၏။ သုက္ပြားေစ၏။ ေလ၊ သလိပ္ ေဒါသကိုႏိုင္၏။ ေအာ့အန္၊ ပန္းနာ၊ ထိုးေအာင့္၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ႏွလံုး၊ ဆင္ေျခေထာက္၊ ျမင္းသ႐ိုက္၊ ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ စပ္ေသာေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။
ခ်င္းစိမ္း။ ။ ေၾကက်က္ခဲ၏။ ဝမ္းမီးေတာက္ေစ၏။ ထက္ျမက္၏။ ေျခာက္ထပ္ေစ၏။ မလကို ၿဖိဳခြဲတတ္၏။ ေလ၊ သလိပ္ကိုႏိုင္၏။
င႐ုတ္ေကာင္း။ ။ ထက္ျမက္၏။ ဝမ္းမီးကိုေတာက္ေစ၊ သည္းေျခကို ေျခာက္ထပ္ေစ၊ သလိပ္ႏွင့္ေလကို ပယ္ဖ်က္တတ္၏။ ပန္းနာ၊ ထိုးေအာင့္ျခင္း၊ ပိုးေရာဂါတို႔ကိို ႏိိုင္၏။ ေၾကခဲ၏။ ႏူးညံ့စြာ ဝမ္းသက္ေစ၏။ ေလကိုႏိုင္သည္။ အဖ်ား၊ ႏွလံုး၊ ရတၱပိတ္၊ ထိုးေအာင့္ျခင္းတို႔၌ ေကာင္းသည္။ အရြက္သည္ သလိပ္ အဆီကိိုေျခာက္ေစသည္။ အဖ်ားႏွင့္ အခါခပ္သိမ္း သင့္သည္။ မလကို ေလွ်ာ့ပါးေစသည္။ အပြင့္သည္ သလိပ္သည္းေျခကိုႏိိုင္သည္။ ခ်ဳပ္သည္။ ေလပြားေစသည္။ အႏွစ္သည္ ဝမ္းမီးပြား၊ ဝမ္းသက္ေစ၏။ သည္းေျခႏွင့္ ေလကိုႏိုင္၏။ အျမစ္သည္ ပါဒရက္အဖ်ား၊ ႏူကြက္တို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။
ဇာတိပၹိဳလ္သီး။ ။ ေၾကလြယ္သည္။ ၿမိန္ေစသည္။ ဝမ္းမီးေတာက္ေစ၊ ခ်ဳပ္ေစ၏။ ေလ၊ သလိပ္ကိုႏုိင္သည္။ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ပိုး၊ ေအာ့အန္၊ ျမစ္ေျခာက္၊ ႏွာေစး၊ ႏွလံုး၊ လည္ေခ်ာင္းေရာဂါ၊ ေလ၊ ဝမ္းသက္၊ တုလာသေရာနာတို႔ကိုလည္း ႏိုင္သည္။
ႏြယ္ခ်ဳိ။ ။ ခြန္အား၊ သုက္ပြားေစ။ မ်က္စိကိုအက်ဳိးျပဳ၏။ အရာင္အဆင္းကိုေကာင္းေစ၊ အသံ၊ ဆံပင္ကိုေကာင္းေစ၏။ ေလ၊ သည္းေျခကိုႏိုင္၏။ ေသြးေၾကာင့္ျဖစ္ေသာေရာဂါ၊ အနာေပါက္၊ ေရာင္တင္းျခင္း၊ အဆိပ္၊ ေအာ့အန္၊ ပါဒရက္၊ ေရငတ္၊ ပ်ဳိ႕၊ ခယ႐ုပ္၊ ေသြးအန္၊ ေသြးက် ေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။
နံ႔သာျဖဴ။ ။ အသားႏွစ္သည္ ေၾကက်က္လြယ္၏။ ႏွစ္သက္ေစ၏။ ေလ၊ သည္းေျခကိုႏိုင္သည္။ ေသြးအန္၊ ေသြးက်ေရာဂါ၊ ေရငတ္၊ ေအာ့အန္ျခင္းကို ႏိုင္၏။
ေရွာက္သီး(အခ်ဳိ) ။ ။ ေရွာက္သီးအခ်ဳိသည္ ႏႈတ္ၿမိန္ျခင္း၊ သုက္ပြားျခင္းကိုျပဳ၏။ ေၾကက်က္ခဲ၏။ ပူျခင္း၊ ေသြးေဖာက္ျပန္ျခင္းတို႔ကို ပယ္ဖ်က္တတ္၏။ သလိပ္ႂကြေစ၏။ ေလ၊ သည္းေျခ၊ ေဒါသကိိုႏိုင္သည္။ ၎ျပင္ ဝမ္းခ်ဳပ္၊ ပန္းနာ၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ခယ႐ုပ္(ဘာေရာဂါဆိုတာ ကၽြန္မမသိပါ)၊ ႀကိဳ႕ထိုး၊ ႏႈတ္မၿမိန္၊ ေရငတ္၊ ေအာ့အန္ေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။
လိေမၼာ္သီး။ ။ အခ်ဳိသီးသည္ သလိပ္ သည္းေျခႏွင့္ ကာမေဒါသကိုျပဳတတ္၏။ ေၾကက်က္ခဲ၏။ ဝမ္းသက္၏။ အခ်ဥ္သည္ ႏွလံုးေက်းဇူးျပဳ၏။ ခြန္အားကို တိုးေစ၏။ အဆိပ္ကို ပယ္တတ္၏။ ႏႈတ္ၿမိန္ေစ၏။ ဆီး၊ ဝမ္းကိုရႊင္ေစ၏။ ေလ၊ သလိပ္၊ ေဒါသကိုႏိုင္၏။ ၎ျပင္ အခ်ဳိသီးသည္ ေလ၊ ေရငတ္၊ ေသြးအန္၊ ေသြးက်ေရာဂါ၊ အခ်ဥ္သီးသည္ ႏႈတ္မၿမိန္၊ အစာမေၾက၊ ပိုး၊ ေလေရာဂါ၊ ပင္ပန္းျခင္း၊ ထိုးေအာင့္ျခင္းတို႔ကို ခ်မ္းသာေစသည္။
သၾကား။ ။ ေျပျပစ္သည္။ ခြန္အား၊ သုက္၊ သလိပ္ကို ျဖစ္ပြားေစသည္။ မ်က္စိကို အက်ဳိးျပဳသည္။ ေလ၊ သည္းေျခ၊ ေဒါသကို ၿငိမ္းေစသည္။ ၎ျပင္ ေရငတ္၊ ေတြေဝ၊ ျမစ္ေျခာက္နာတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။
သေဘၤာသီး။ ။ သလိပ္၊ သုက္ကိုျဖစ္ပြားေစ၏။ ႏွလံုးကိုေက်းဇူးျပဳ၏။ ေျပျပစ္၏။ ေလေဒါသကိုႏိုင္၏။ ၎ျပင္ ႏွလံုး၊ အ႐ူး၊ ေလေရာဂါတို႔ကိုလည္းႏိုင္၏။
သရက္သီး။ ။ အသီးစိမ္းသည္ ၿမိန္ျခင္း၊ ေလ၊ သည္းေျခကိုပြားျခင္း၊ အူကိုတြန္႔႐ႈံ႕ျခင္းကို ျပဳတတ္သည္။ အမွည့္သည္ ေျပျပစ္သည္။ ေၾကခဲသည္။ သုက္ပြားျခင္း၊ အေရာင္အဆင္းကို ျပဳတတ္သည္။ ေလေဒါသကိုႏိုင္သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာႀကီး ဦးသာတင့္၏ ပုဂၢလပညတ္အေျခခံဓာတ္က်မ္းမွ ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပပါသည္။
လာေရာက္ဖတ္႐ႈသူမ်ားအားလံုး ေရာဂါခပ္သိမ္းကင္းၿငိမ္းၿပီး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္...
12 comments:
အားပါး.. ေဒၚေလးေရ.. အံ႔မခန္းဓာတ္စာအညႊန္းေတြပဲ
ကူးျပီးသိမ္းထားလိုက္ျပီေနာ္.. ေက်းဇူးၾကီးပါေပ႔
း)
ေသခ်ာတစ္ေၾကာင္းခ်င္း ေခါင္းမူးတဲ႔အထိဖတ္သြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
မခ်ိဳ..
တစ္ကယ္အက်ိဳးရွိျပီးမွတ္သားသင့္တဲ ့စာေတြပညာေတြပါ...စာေတြကပိုျပိးေလးနက္လာသလို
နက္နျျပီးတန္ဘိုးေတြ ေပၚလာတယ္..က်ေနာ္ေတာ့ သိမ္းထားလိုက္ျပီ။
အမ်ားအတြက္အက်ိဳးရွိေစတဲ့အတြက္ မခ်ိဳရဲ ့ေစတနာကို သာဓုေခၚပါတယ္ဗ်ာ..။ကိုယ္တိုင္လဲက်မၼာ
ခ်မ္းသာျခင္းေတြနဲ ့ျပည့္စံုပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ေသခ်ာဖတ္ပီး ကူးသြားတယ္ေနာ္
အေသအခ်ာ မွတ္သားသြားပါတယ္အစ္မ
အရမ္းေကာင္းပါတယ္
မွတ္သားသင့္တာေလးေတြပါ
အမေရ.. ခုလုိျပည့္ျပည့္စုံစုံေလး ျပန္ေျဖေပးတဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
၁။အရက္ကဘာအရက္ျဖစ္ျဖစ္ ရလားအမ။ သံပုရာသီးစိတ္နဲ႔ဆားတုိ႔ၿပီး Tequila တပက္ေလာက္ဆုိရင္ေရာေသာက္လုိ႔ရလားအမ။
၂။အေမရိကန္ကန္စြန္းဆုိတာ (Watercress) ကုိေျပာတာလား၊ ပင္လယ္ကန္စြန္းဆုိတာေရာ ဘယ္လုိမ်ဳိးလဲ အမ။
(ေမးတာေတြအရမ္းမ်ားေနတာေဆာရီးေနာ္ အမ)
ညီမရဲ့ အမႏွစ္ေယာက္လံုးလည္း ဒီေရာဂါ႐ွိၾကတယ္။ ဒီဓာတ္စာအညႊန္းကုိ သူတုိ႔ကုိမွ်ေဝရင္သူတုိ႔လည္း အမကုိေက်းဇူးတင္ၾကမွာပါ။ သူတုိ႔ကုိ နာမည္ေတြအလုိက္ ေနဂုိဏ္း၊ လဂိုဏ္း စားရမဲ့ ဓာတ္စာေတြစားခုိင္း႐ုံပဲ မဟုတ္လားအမ။
ဟုတ္ကဲ့ အရက္ဆို ရပါၿပီ။ ပုဂၢလပညတ္မွာက အပူသမားနဲ႔ အေအးသမားႏွစ္မ်ဳိးပဲရွိပါတယ္။ အပူသမားက အရက္နဲ႔ တည့္ပါတယ္။ အရက္မွာ ဂ်ံဳကေနခ်က္တဲ့အရက္ ေကာက္ညွင္းကေနခ်က္တဲ့အရက္ စသျဖင့္ရွိတဲ့အထဲမွာ ကိုယ္နဲ႔ သင့္တဲ့ အမည္ပညတ္ကို ေရြးေသာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုမွမေရြးတတ္ဘူးဆိုရင္လည္း အရက္ဆိုတာကိုပဲ သတ္မွတ္ၿပီး ဘာတံဆိပ္ျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေရာဂါပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနဂိုဏ္း၊ လဂိုဏ္း ခြဲျခားေပးထားတဲ့ ဓာတ္စာေတြကိုသာ ေရြးစားသြားႏိုင္ရင္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ျပည့္စံုႏိုင္မယ္လု႔ိပုဂၢလပညတ္ဓာတ္က်မ္းက ဆိုထားပါတယ္ရွင္...။ တခ်ဳိ႕အသီးအရြက္အမည္ေတြကို ကၽြန္မလည္းသိပ္မသိပါဘူးရွင္..။ ျမန္မာျပည္ကေခၚတာနဲ႔ ဒီကအေခၚကြာျခားေနတာေတြကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္လည္း ေဝခြဲမရဘူးျဖစ္ေနပါတယ္...။ ကၽြန္မလည္း ေလ့လာသူအဆင့္သာရွိေသးၿပီး ဖတ္ထားသမွ်ကိုျပန္လည္မွ်ေဝေပးျခင္းသာျဖစ္လို႔ ၿပီးျပည္စံုမႈမရွိလွ်င္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႔လည္း ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ရွင္....။
ေအးဗ်ာ ေယာနသံေရ႕ က်ေနာ္ကေနဆိုေတာ့ အရက္နဲ႕တည့္တယ္ဗ် ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ေပါ႕ေလ တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတာလဲရွိတယ္မလား ဒါေပမဲ့ဗ်ာ တခါတေလအရက္ေသာက္ရင္ ဆရာမက မႀကိဳက္ဘူးဗ် မ်က္ေစာင္းထိုးခံရတယ္ ဟီးဟီးးးးးးးးးးးး
ကြ်န္မလည္း ကူးသြားပါတယ္ အမေရ...။ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။
အမလည္း ကိုုယ္ေရာစိတ္ပါ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။ =)
ခုေလာက္ျပည့္ျပည့္စုံစုံေျပာျပေပးတာကုိပဲ ေက်းဇူးတင္ေနပါၿပီ အမေရ။
Post a Comment