ပုဂၢလပညတ္ အေျခခံဓာတ္က်မ္း နိဒါန္း... ဆရာႀကီးဦးသာတင့္၂

ပုဂၢလပညတ္ဓာတ္ပညာသည္ ခက္ခဲနက္နဲ၏။ ခရီးသြားဟန္လႊဲ သင္ယူ၍ ရစေကာင္းေသာ ပညာရပ္မ်ဳိးမဟုတ္ေခ်။ ႏႈိက္ေလ နက္ေလ၊ လိုက္ေလ ေဝးေလဆိုေသာပညာရပ္မ်ဳိးျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျခခံကို ေကာင္းစြာတတ္ေျမာက္ရန္လိုသည္။ အေျခခံကို ေကာင္းစြာတတ္ ေျမာက္ထားသူကိုပင္လွ်င္ အယူအဆမ်ားမွန္ကန္ေစရန္ အာေပါက္ေလာက္ေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္မွ တန္ကာက်သည္။ သို႔ရွိရာတြင္လည္း စာေတြခ်ည္းသက္သက္ျဖင့္ သင္ၾကားေနျခင္းအားျဖင့္ ျပည့္စံုတတ္ေျမာက္ၿပီိဟု မဆိုသာ။ လက္ေတြ႔ပါ သင္ၾကားေပးမွျပည့္စံုႏိုင္သည္။ စာေရးသူ သည္ ၁၂၉၁ ခုႏွစ္ႏွစ္တြင္ အိုင္ကေလာင္ဓာတ္ဆရာႀကီး ဆရာလႈိင္၏တျပည့္ႀကီးျဖစ္သည့္ ေတာ္ခရမ္းရြာ ဆရာက်န္ထံမွ ပုဂၢလပညတ္ဓာတ္ကို အေျခခံမွစၿပီး ပညာရင္ႏို႔ေသာက္စို႔ခြင့္ ႀကံဳခဲ့ရသည္။ ၁၂၉၂ ခုႏွစ္ ဝါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ပုဂၢလပညတ္ဓာတ္က်မ္း စာအုပ္မွ က်မ္းရင္းလကၤာ ၂၉ ပုဒ္ကို ဆရာက်န္၏ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ေရးကူးခြင့္ရၿပီး ႏႈတ္တက္ အာဂံု ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ၁၂၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ပုဂၢလပညတ္ဓာတ္က်မ္းပါ အခ်က္အလက္ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အုိင္ကေလာင္ဓာတ္ဆရာႀကီး ဆရာလႈိင္ကိုယ္တိုင္ စာေရးသူအား စစ္ေဆး ေမးျမန္းပါသည္။ အစစ္အေဆးခံေျဖဆိုခ်က္မ်ားကို ဆရာႀကီးကိုယ္တိုင္ ေက်နပ္ ႏွစ္သက္ အားရ လက္ခံၿပီိးမွသာလွ်င္ တပည့္အျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳၿပီး စာေရးသူအား ကန္႔ကူလက္လွည့္ သင္ၾကားေပးေတာ့သည္။ ဆရာႀကီးထံတြင္ ၅ ႏွစ္ၾကာမွ် ေလ့လာဆည္းပူး လက္ထပ္ သင္ယူ ခြင့္ ရခဲ့သည္။
စာေရးသူသည္ ဟသၤတခရိုင္ အေဖ်ာက္ၿမိဳ႕ဇာတိျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ေလာကဓာတ္ေက်ာင္း ( ယခုအေခၚ သပၸံပညာသင္ေက်ာင္း) ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္လင့္ကစား ျမန္မာ့႐ုိးရာ ပညာရပ္မ်ားကို ခံုမင္မိသည့္အေလွ်ာက္ ေဗဒင္လက္႐ိုး၊ အဘိဓမၼာသံခိပ္၊ အာဒိကပၸက်မ္း၊ နကၡတ္ပညာ၊ အဘိဓမၼာေတာင္သာဓာတ္က်မ္း၊ ဒြာဒသိမ္က်မ္း ႏွင့္ ေဆးက်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကို ရွာေဖြစုေဆာင္း ေလ့လာမွတ္သားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ဤက်မ္းကို ပုဂၢလပညတ္ အေျခခံဓာတ္က်မ္းဟူ၍ အမည္မွည့္ရေသာ္လည္း စာေရးသူသည္ က်မ္းျပဳသူမဟုတ္ပါ။ ေရွးကပညာရွိႀကီးမ်ား ျပဳစုခဲ့ေသာ က်မ္းတစ္ေစာင္ကို သုေတသီ ပုဂၢိဳလ္မ်ားေလ့လာၾကရာတြင္ လြယ္ကူေစရန္အတြက္ ဆရာႀကီးသင္ျပထားခဲ့သည္မ်ားႏွင့္ စာေရးသူ၏ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ေပါင္းစပ္ေရာေမႊကာ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ေရးသားထား ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ပုဂၢလပညတ္ဓာတ္က်မ္း အေျခခံကိုေရးသားျခင္းအားျဖင့္ ေက်းဇူးရွင္ အုိင္ကေလာင္ဓာတ္ဆရာႀကီး ဆရာလႈိင္ႏွင့္ ဆရာက်န္တို႔အား လည္းေကာင္း၊ ငယ္စဥ္ကစၿပီး နကၡတ္ပညာ၊ ေဗဒင္ပညာ၊ ေဆးပညာမ်ားကိုသင္ၾကားေပးခဲ့သည့္ ရဟန္းပုဂၢိဳလ္၊ လူပုဂၢိဳလ္ အေပါင္းတို႔အား လည္းေကာင္း စာေရးသူအေနျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္သည္ မည္ပါေစသတည္း။

ပုဂၢလပညတ္
ကႀကီးအစ၊ အ အဆံုး (၃၃)လံုးေသာ အကၡရာ၊ ရွစ္လံုးေသာသရ ေပါင္း (၄၁)လံုးေသာဝဏၰတို႔ သည္ ပါ႒ိကိုျပဳျပင္ျခင္း၊ အဓိပၸါယ္ကိုျပဳျပင္ျခင္း၊ နည္းအသြယ္သြယ္တို႔ျဖင့္ ဆန္းက်ယ္လွစြာ ေသာ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ အျဖာျဖာတို႔ကို ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေသာေၾကာင့္ နိယာမပညတ္ မည္၏။ ေရွးေခတ္က ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ စာေပသင္ၾကားပို႔ခ်ပံုကို အက်ဥ္းမွ် ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာ့ေဆးပညာမ်ား ရွင္သန္ႀကီးထြားလာေအာင္ မည္သို႔ဖန္တီးထား သည္ကို အတန္အသင့္ ရိပ္စားမိႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္ၾကားပံုစနစ္ကို အနည္းငယ္မွ် ေဖာ္ျပလိုပါသည္။
၁။ က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င မွာ စႁႏၵာ၊ ေသလာေျမဓာတ္ဖို၊ ရွင္းအငန္ဟုဆို။
၂။ စ၊ ည၊ ေဘာမ၊ ပညာသ၊ ေလျပင္းဓာတ္ဖိုရ၊ တလိုင္းအခါးပ။
၃။ ဋသန္လွ်င္းခ်ိတ္၊ နငယ္ပိတ္၊ တစ္က်ိပ္ေသာရီပ၊ မီးေတာက္ဓာတ္မ၊ ကုလားအခ်ဥ္ရ။
၄။ ပ၊ ဖ၊ ဗ၊ ဘ၊ မ ငါးခု၊ ၿဂိဳလ္ဂု႐ု၊ ပံသုေျမဓာတ္မ၊ ျမန္မာအဆိမ့္က်။
၅။ ယ၊ ရ ႏွစ္ခု ရာဟုေလမႈန္တိုင္း၊ အ႐ိုင္းဓာတ္မ၊ တ႐ုတ္တရက္က်၊ ယိုးဒယား အဖန္ရ။
၆။ လ၊ ဝ ႏွစ္ဦး၊ ဗုဒၶဟူး ဓာတ္ဖို၊ ေရသီတာဟုဆို၊ မ်ဳိးကိုကတူး၊ ေရာေႏွာပူး ဆန္းထူးခါးခ်ဥ္မွ်။
၇။ သံုးဦး သ၊ ဟ၊ ဠ ေသာၾကာေရငန္ပ၊ ဓာတ္မသက္၊ ကသည္းႀကိဳက္ေလ၊ အခ်ဳိသာ။
၈။ အ၊ အာ သရ၊ ရစ္ဌာန၊ သူရဇၨေန႔စြဲ၊ မီးခဲဓာတ္ဖို၊ ဂၽြမ္းအစပ္ဟုဆို။
အထက္ပါအတိုင္း ဗ်ည္းႏွင့္သရမ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားအား သင္ၾကားပို႔ခ်ၿပီး ႏႈတ္တက္ အာဂံုေဆာင္ခိုင္းသည္။ ယင္းတို႔ကို ေကာင္းစြာရရွိထားလွ်င္ ပုဂၢလပညတ္ဓာတ္က်မ္းအတြက္ မ်ားစြာအေထာက္အကူရၿပီး အေျခခံျဖစ္လာႏိုင္သည္။ ထိုလကၤာသည္ ပုဂၢလပညတ္အတြက္ မည္မွ်အေရးႀကီးသည္ကို ပံုစံခ်ၿပီး ရွင္းျပပါဦးမည္။

ဆက္ပါဦးမည္။