ေမတၱာညီမွ်ျခင္း

ပန္းခ်ီ ေပါ့အိုင္း

လူသူရွင္းတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ က်မလက္ထဲကအထုပ္ေလးကို ညင္သာစြာခ်လိုက္ၿပီး ေနာက္သို႔ ျပန္လွည့္အထြက္ တစံုတေယာက္ရဲ႕ လွမ္းေခၚသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ က်မမ်က္လံုးေတြျပာ ေဝေမွာင္မိုက္သြားပါေတာ့တယ္..။ က်မဘယ္လိုေျဖရွင္းရပါ့ေတာ့မလဲ…။ ဒီအမႈက.. ဘယ္လို မွမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေတာ့ပါလား..။ က်မရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္..၊ ေပးခ်င္တဲ့အပစ္ေတြေပးၾကပါ ေစေတာ့..၊ က်မခံလိုက္ရေတာ့မယ္.. ေသမထူးေနမထူးတဲ့ဘဝမွာ အရာရာကိုရင္နာနာနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရတာ..။ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔မႈဆိုတာ ရင္နာရတာေလာက္မဆိုးတဲ့ခံစားခ်က္ သာ..။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးတာနဲ႕ အထုပ္ကေလးဘက္ ျပန္လွည့္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့ အားအင္ ခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ ေျခေထာက္ေတြက လွမ္းလို႔မရႏိုင္ေတာ့ဘဲ.. ေနရာမွာတင္လဲက်သြားပါေတာ့ တယ္..။

အားတင္းၿပီးထရပ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြက ဘာဆိုဘာမွမျမင္ရေတာ့ပဲ တြဲကူလာသူကိုအားျပဳရပ္လိုက္ကာ သူတို႔ေခၚရာေနာက္ကိုလိုက္သြားခဲ့ၿပီး သူတို႔ခ်ေပးတဲ့ေန ရာမွာပင္လဲေလွ်ာင္းခ်လိုက္ရပါေတာ့တယ္..။

စာမေရးျဖစ္တာၾကာသြားလို႕ စာေရးဖို႕စဥ္းစားလိုက္ရင္း စိတ္မေကာင္းစရာေတြပဲ ေပၚေပၚလာ လို႔ စာလာဖတ္ၾကသူေတြကို အားနာတာနဲ႔ ေပ်ာ္ရြင္စရာေလးေတြပဲ ေရးမယ္လို႔စိတ္ကျဖစ္ ေပမဲ့ ဘာမွခ်ေရးလို႔မရဘူး။ အခုလည္း အားနာနာနဲ႕ပဲ ေရးရပါဦးမယ္..။ ဒီရက္ထဲမွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္မ်ားဆီကအမ်ဳိးသမီးေလး တေယာက္ကို ျပန္သတိရမိလို႕ သူမအေၾကာင္းကိုေရးခ်င္ေနမိတယ္။ သူမကို က်မ စေတြ႕ခ်ိန္က အေတာ့္ကိုလူမဆန္တဲ့ မိန္းမတေယာက္လို႔ထင္ခဲ့မိတယ္..။ ဒီလိုလူမ်ဳိး ေတြေၾကာင့္ ေလာကႀကီးကို အက်ည္းတန္ေစခဲ့တယ္လို႔လဲ.. ထင္ေယာင္မွားမိခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူမရဲ႕အျပဳအမူေတြနဲ႔ သူမရင္ထဲကစကားေတြကို ၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ က်မမွားယြင္းစြာ ေတြးမိခဲ့တာေတြကို ေနာင္တရမိတယ္..။

သူမဟာ မည္သူ႕ကိုမွလည္းမၾကည့္..။ မ်က္လံုးေၾကာင္ေတာင္နဲ႔ ေရွ႕တည့္တည့္မွ မွန္မွာေပၚ ေနတဲ့ အမႈိက္ပံုထဲမွာစြန္႔ပစ္ခံထားရတဲ့ တြန္႔ရႈံ႕ေနတဲ့ သစ္သီးတလံုးကဲ့သို႕ အေရာင္အဆင္း ကင္းမဲ့ေနတဲ့ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာကို စက္ဆုပ္ရြံရွာစြာျပန္စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ တခါ.. သူမ ေဘးမွာတလႈပ္တုတ္တုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အထုပ္ေလးအေပၚ မ်က္စိအေရာက္မွာေတာ့ သည္း သည္းမည္းမည္း ရြာေတာ့မည့္မိုးေကာင္းကင္ႏွယ္ မ်က္ႏွာတျပင္လံုး ညိဳေမွာင္လာကာ မ်က္ဝန္းထဲမွမ်က္ရည္ မ်ားဟာလည္း တလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလာခဲ့တယ္။ အားနည္းေနတဲ့ သူမဟာ အခ်ဳိရည္တဗူးနဲ႔ ကိတ္မုန္႔တခုစားၿပီးခ်ိန္မွာ စတင္စကားေျပာႏိုင္လာတယ္..။ သူမေယာက်္ားျပန္မလာတာ ၁၄ ရက္ရွိၿပီတဲ့။ ဒီအၾကာင္းခ်က္တခုတည္းနဲ႔ မိမိရင္နဲ႔လြယ္ၿပီး ေမြးခဲ့ရတဲ့ကေလးကို ဒီလိုလုပ္ဖို႔ လိုလို႔လားဆိုေတာ့..။ သူမရဲ႕အေမနဲ႔ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြက အခုလက္ရွိ ေျခာက္လမ္းသြားေဖာက္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ေနအိမ္ပါသြားလို႔ ေနစရာပါမရွိေတာ့ဘူးတဲ့..။ က်မတျဖည္းျဖည္းစိတ္ဝင္စားလာခဲ့တယ္..။ တကယ့္ဘဝေတြပါ။

သူမက.. မဲေဆာက္စက္ခ်ဳပ္ရံုမွာ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အလုပ္လာလုပ္ေနသူေလးပါ။ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕အလည္မွာ တင့္တယ္စြာေနခြင့္မရွိတဲ့သူမမွာ ေမတၱာရွိလာသူနဲ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလက္ထပ္လို႔ ဘဝတခုကိုထူေထာင္၊ မိခင္နဲ႔ေမာင္ႏွမမ်ား ကိုလည္း ႏွစ္ေယာက္အတူအလုပ္အေႄကြးျပဳဖို႔ တိုင္ပင္ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုထိေတာ့ အဆင္ေျပခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕လစာႏွင့္ မိဘမရွိေတာ့တဲ့ သူမအမ်ဳိးသား လစာေလးပါေပါင္းၿပီး ေငြမွန္မွန္ပို႔ႏိုင္ခဲ့လို႔ သူမမိသားစုေနတဲ့အိမ္ေလးေတာင္ ေတာက္ ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ေလး ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္။ အရင္းအႏွီးရရင္ အေမ၊ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလးေတြနဲ႔အတူျပန္ေနကာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဦးေဆာင္ၿပီး စီးပြားျပန္လုပ္မယ္ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရြင္ေနခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သူမမွာကိုယ္ဝန္ ေဆာင္လာရၿပီး သူမအလုပ္လုပ္ရာ စက္ခ်ဳပ္ရံုမွာ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ ကလည္း မနက္၆ နာရီမွ ည၁၀ နာရီဆိုေတာ့ နားခ်ိန္မရတဲ့သူမမွာ က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာ ရတဲ့အတြက္ အလုပ္ထြက္ကာ သူမအမ်ဳိးသားတဦးတည္းရဲ႕ဝင္ေငြနဲ႔ ရပ္တည္ၾကရပါ ေတာ့တယ္။

သူမအလုပ္မရွိေတာ့ စက္ရံုမွာေနလို႔မရေတာ့ပဲ ေနစရာအိမ္ေလးအတြက္ ေငြေပးၿပီးငွား ေနရတယ္။ အိမ္ကိုေငြမပို႔ႏိုင္ေတာ့တဲ့အျပင္ ေယာက်္ားျဖစ္သူက အလုပ္ပိုလုပ္ရေတာ့တယ္။ သူမကေလးေမြးခ်ိန္မွာေတာင္ မိန္းမနားမေနႏိုင္ေအာင္ အလုပ္ရႈပ္ေနရာက ျပန္ေတာင္မလာ ေတာ့တဲ့အထိျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူမေစာင့္ေနခဲ့ပါေသးတယ္။ အိမ္ခန္းခေပးစရာမရွိေတာ့တဲ့သူမ ဟာ လစာထုတ္ၿပီးျပန္လာမဲ့ေယာက်္ားျဖစ္သူကို ေန႔ေန႔ညည အိပ္မရပဲစိုးရိမ္ႀကီးစြာ ေစာင့္စား ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမေယာက်္ားက အိမ္လခေပးရက္ေက်ာ္တဲ့အထိ ျပန္ေရာက္မလာ တာေၾကာင့္ သူမလည္းေနစရာမရွိေတာ့တဲ့အျပင္ ၾကားရတဲ့သတင္းကလည္း ေျခာက္လမ္း သြားကားလမ္းေဖာက္တဲ့ေနရာမွာ အိမ္ပါသြားလို႔ အေမနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း ေနစရာမရွိပဲ ဒုကၡေရာက္ေနၾကသတဲ့..။

က်မနဲ႔ သူမေတြ႕ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမကေလးဟာ တလမျပည့္တတ္ေသးပါဘူး။ ဒီကေလးကို စြန္႔ပစ္ဖို႔ သူမႀကိဳးစားေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြအျပည့္နဲ႔ ရင္ကြဲ မတတ္ခံစားေနရရွာတာကို က်မကိုယ္တိုင္သမီးႀကီးတႏွစ္ေလာက္မွာ ခြဲခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ စာနာ ႏိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက သူမေျပာခဲ့တဲ့စကားကို ခုခ်ိန္ထိက်မမေမ့ႏိုင္ေသးပါ။ သူမေယာက်္ားျပန္မလာတာေၾကာင့္ ခုလိုဒုကၡေရာက္ရတဲ့အေပၚ မည္သူ႕ကိုအပစ္တင္ရမွန္း သူမ မသိခဲ့ပါဘူး။ ့သူမဟာ ေယာက်္ားကပဲ ဒုကၡမခံႏိုင္ေတာ့လို႕ ျပန္မလာတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားမဝင္အလုပ္သမားေတြရဲ႕ဘဝဟာ သူတို႕ျပဳသမွ် ႏုရ တဲ့အေျခ အေနမို႔ ေငြမေပးခ်င္တဲ့အလုပ္ရွင္ရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႕အသက္ထြက္သြားၿပီလား ဆိုတာ ေရေရ ရာရာမသိခဲ့ရပဲ သူတို႕အတြက္ စကားတခြန္းကို နင့္နင့္နဲနဲေျပာခဲ့တာက “ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး က်မကေလးကုိစြန္႔ပစ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ က်မရဲ႕ရင္ထဲမွာ ႏွလံုးေသြးပြက္ ပြက္ဆူသလို ခံစားခဲ့ရတာပါအမရယ္..။ သူတို႕သာၾကားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်မတခု ေျပာလိုက္ ခ်င္ပါတယ္.. က်မရင္ထဲက ႏွလံုးေသြးပြက္ပြက္ဆူသံဟာ သူတို႕ဘဝေတြ အတြက္ ေတာ္လည္းသံေတြအျဖစ္ မေျပာင္းလဲသြားပါေစနဲ႔လို႔…” တဲ့။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့တခ်ိန္က သူမ ေျပာခဲ့တာပါ။ မိခင္နဲ႔ကေလးငယ္ေတြဒီလိုခြဲခြာ ေနၾကရတာဟာ သူမတေယာက္တည္း မဟုတ္ပဲ.. ျမန္မာျပည္တနံတလွ်ားမွာ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ စနစ္တခုေၾကာင့္ ျဖစ္ေနၾကရတာ ဆိုတာကို အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်မ မရွင္းျပႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ မိဘေမာင္ႏွမေတြအတြက္ သူမဘဝကိုေပး ဆပ္ရင္း သားအမိရွင္ကြဲကြဲခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။

ဒီအေၾကာင္းကိုျပန္သတိရမိေစတာကေတာ့ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္လို႔ ျပည္သူေတြဒုကၡ ေရာက္တာကို မၾကည့္ရက္ႏိုင္ရာကေန လသားအရြယ္သမီးငယ္နဲ႔ ရွင္ကြဲကြဲေနၾကရတဲ့ မနီလာသိန္းတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံနဲ႕ သမီးငယ္ေလးျဖဴေနၾကည္ တို႕ရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျပန္ဆံုၾကပါ့လိမ့္မလဲဆိုၿပီး ရင္နာနာနဲ႕ ေစာင့္ၾကည္ေနရတဲ့က်မတို႕မွာ ၆၅ ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာႀကီးကိုၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ မိခင္နဲ႕သမီးငယ္တို႕ရဲ႕ ေဝးကြာျခင္းအတြက္ တခ်ိန္က သူမေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ မိခင္၏ႏွလံုးေသြးပြက္ပြက္ဆူသံေတြဟာ သူတို႕တေတြအတြက္ ေတာ္လည္းသံေတြအျဖစ္ မေျပာင္းလဲသြားပါေစနဲ႕လို႕ပဲ ထပ္မံဆု ေတာင္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္..။ အကယ္၍မ်ား သူမကိုျပန္ေတြ႕ႏိုင္ခဲ့မည္ဆိုပါလွ်င္ ဒီလိုအျဖစ္ အပ်က္မ်ဳိးေတြဟာ သူမတဦးတည္းခံစားေနရတာမဟုတ္ပဲ.. မိခင္အေတာ္မ်ားမ်ားႀကံဳေတြ႕ေန ၾကရၿပီး အမ်ားျပည္သူအက်ဳိးအတြက္ ေပးဆပ္ေနခဲ့တဲ့ မိခင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္မွ သားငယ္ေလးေတြကို အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လံုးလံုး ပစ္ပယ္ထားခဲ့ရတာဟာ တရားခံလူတဦး တေယာက္ေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ ဆိုးဝါးလွတဲ့ေခတ္ႀကီးကို အသက္သြင္းေနသူတစုေၾကာင့္ ဆိုတာ ေျပာျပၿပီး သူမအပစ္တင္ခဲ့တဲ့ ဘယ္ဆီဘယ္ဘဝ ေရာက္ေနမွန္းမသိရတဲ့ သူမရဲ႕ေယာက်္ားကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖို႔ ေျဖာင္းဖ်ရပါဦးမည္။

ၿပီးေတာ့.. က်မရခဲ့တဲ့အေျဖတခုကိုလည္း သူမကိုေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္..။ မိခင္စိတ္မရွိတဲ့ အေမလို႕ ထင္ထားခဲ့ရတဲ့သူေတြမွာလည္း အေျခအေနေတြအရ လႈပ္ရွားေနၾကရေပမဲ့ ရင္နာစြာနဲ႕ဘဝေတြကိုျဖတ္သန္းေနၾကရတာဟာ ကိုယ့္သားသမီးေတြနဲ႕ အတူေနခြင့္ရၾကသူ ေတြထက္မေလွ်ာ့တဲ့ေမတၱာေတြရွိေနၾကတယ္ဆိုတာ.. မတူညီတဲ့ဘဝေတြ ဘယ္လို္ပဲလာလာ မိခင္အားလံုအတြက္ ညီမွ်ျခင္းေတြၫွိလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ထြက္လာတဲ့အေျဖအားလံုးက မိခင္ေမတၱာတခုတည္း ဆိုတာ တူညီစြာေတြခြင့္ရခဲ့ပါတယ္..။ သူမအခုဘယ္မွာရွိိတယ္ဆိုတာ မသိရေတာ့ေပမဲ့ သမီးငယ္ေလးကိုေတာ့ အနာဂတ္အတြက္စိတ္ခ်ရမယ့္ မိဘမ်ားကိုရွာေဖြ ေပးတဲ့ ထိုေနရာေလး က မိဘအသစ္ေတြကို ရွာေဖြေပးႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ေၾသာ္… ခုဆိုရင္ သမီးေလးေတာင္ ေတာ္ေတာ္အရြယ္ေရာက္ေနရွာေတာ့မည္။