လူအတေယာက္၏ ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္

အခုတေလာလူက စဥ္းစားတာမ်ားၿပီး ေရာဂါရခ်င္သလိုျဖစ္လာေနတယ္။ မိုကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ တရားထဲမွာေတာ့ လူေတြေရာဂါမ်ားၿပီး သက္တမ္းတိုတာ ဣႆာ၊ မစၦရိယေၾကာင့္တဲ့။ ဣႆာ၊ မစၦရိယက ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း့ကလာတာတဲ့။ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းက ဝိတက္ေၾကာင့္ျဖစ္တာတဲ့။ ဝိတက္ဆိုတာက စဥ္းစားေတြးေတာတာကိုေျပာတာပါ။ ဒါဆို ေရာဂါရလာျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းရင္းက စဥ္းစားတာ၊ အေတြးမ်ားတာေၾကာင့္ဆိုၿပီး ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေနပါတယ္ဆိုမွ ေတြးစရာေတြက ေရာက္ေရာက္လာတယ္။
လူေတြမ်ားကိုယ့္အတြက္ဘဲကိုယ္သိၾကတယ္။ စီးပြားေရးသမားေတြမ်ား လူစုစု ျဖစ္ၿပီဆို ဘယ္လိုစီးပြားရွာရမလဲဆိုတာဘဲ စဥ္းစားေနၾကတာ။ ကိုယ္ဖာသာစီးပြားေရး ႐ိုး႐ိုးသားသားလုပ္တာကို မေျပာလိုပါဘူး။ ဒုကၡသည္ေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး စီးပြား႐ွာၾကတာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးဝါးတဲ့လုပ္ရပ္ပါ။

က်မတို႕ငယ္ငယ္က ေမ်ာက္ပြဲေတြၾကည့္ခဲ့ရဘူးပါတယ္။ လူႀကီးကသီခ်င္းဆိုၿပီး ေမ်ာက္ကေလးကုိကခိုင္းတာပါ။ ေမ်ာက္ကေလးက သီခ်င္းအလိုက္နဲ႕ကျပတာကို လူေတြက သေဘာက်ၿပီး ပိုက္ဆံေတြထည့္ၾက၊ စားစရာေတြေပးၾကနဲ႕။ က်မကိုယ္တိုင္ ခေလးဘဝက သေဘာက်ၿပီး ကိုယ္ရတဲ့မုန္႕ဘိုးေလးေတြကို ေမ်ာက္ကေလးကို ေပးခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက လူႀကီိးတေယာက္ေျပာတာ က်မမွတ္မိေသး တယ္။ ”လူအေတြ“တဲ့။ ”နင္တို႕ေပးတာကို ေမ်ာက္စားရမယ္ထင္သလား“ တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္က တည္းက ေမ်ာက္ပြဲဆိုရင္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေမ်ာက္ကေလးကိုသနားလို႕။
ယေန႕အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ တိုးတက္တဲ့ေခတ္ေရာက္လာလို႕လားမသိ ေမ်ာက္ပြဲေတြ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္းဆိုတဲ့ အစဥ္လာႀကီးကိုေတာ့ လူေတြက်င့္သံုးေနဆဲပါဘဲ။ ဒုကၡသည္ေတြကိို အေၾကာင္းျပၿပီး လုပ္စားလာၾကသူေတြက မ်ားလာတယ္။ ကိုယ္ကိုတိုင္လည္းေမ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေတြကိုေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ ပါဘူး။ အခုေျပာခ်င္တာတခုက ”လူအ“ျဖစ္ခဲ့ရတာကိုပါ။
၈ေလးလံုးအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ႏွစ္ပါတ္လည္အခန္းအနားမွပါ။ ၈ေလးလံုးအမွတ္တံဆိပ္ ေတြနဲ႕အက်ႌေတြကို နာဂစ္မႈန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရသူေတြအတြက္ ရံပုန္ေငြအျဖစ္ေရာင္းၾကတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ နာဂစ္အတြက္လည္းလွ်ဴရ၊ အမွွတ္တရ အကႌ်လည္းရတယ္ဆိုၿပီး ဝမ္းသာအားရလွ်ဴခဲ့ပါတယ္။ နာဂစ္ဒုကၡသည္ ျပည္သူေတြကို ရည္မွန္းလို႕ေပါ့။ ဒုကၡသည္ေတြကို လွ်ဴဒါန္းရတဲ့ပီတိက တျခားအလွ်ဴေတြထက္ပိုတယ္လုိ႕ ခံစားရတယ္။ စိန္ေရာင္၊ ေ႐ႊေရာင္တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ အလွ်ဴပြဲထက္၊ ဆာေလာင္ေနတဲ့ လူတေယာက္ကို ထမင္းတနပ္ေႂကြးရတာက ပိုၿပီးအက်ဳိးေက်းဇူးျဖစ္တယ္ လို႕ခံယူထားသူပါ။
ဒါေပမဲ့ ဒီိအလွ်ဴက ဒုကၡသည္ေတြဆီကို မေရာက္ဘူးတဲ့။ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတြကေတာ့ အမ်ိိဳးမ်ိဳးပါဘဲ။ အဓိကကေတာ့ စီးပြားေရးသမားက လုပ္စားသြားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ နာဂစ္ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ရည္မွန္းၿပီးလွ်ဴထားတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္အလွ်ဴက ေေစတနာသံုးတန္ျပတ္သားၿပီးသားပါ။ ကုိယ့္အလွ်ဴေငြ ဒုကၡသည္ေတြလက္ထဲ ေရာက္တာ မေရာက္တာကေတာ့ တာဝန္ယူထားတဲ့သူေတြနဲ႕သာ ဆိုင္ပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းတာ တခုကေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ပါ။ သူတို႕မွာဘယ္လိုဝဋ္ေႂကြးေတြမ်ား ပါလာၾက သလဲမသိပါဘူး။ ”ေပးကားေပး၏ မရ“ ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႕ႀကံဳေနၾကရတာပါ။ က်မတို႕လို ေသးေသးမႊားမႊားအလွ်ဴကအစ၊ ႏိုင္ငံတကာကႀကီးႀကီးမားမားအလွ်ဳအထိ သူတို႕လက္ထဲ ၁၀% ေလာက္မွ ေရာက္ပါရဲ႕လားလိို႕ စဥ္းစားရင္း ေရာဂါေတြတိုးလာပါတယ္။

လူအခ်င္းခ်င္းလွည့္ပါတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ

ခၽြန္း (၂၅.၈.၀၈)