Saturday, June 27, 2009

ခြင့္ျပဳပါ...


သူတို႔ေတြေပါ့ မၾကာခင္ ဂတံုးေလးေတြျဖစ္ေတာ့မွာ
အိမ္လြမ္းသူတေယာက္ ခုတေလာဘေလာ့ဂင္းျခင္းမွေခတၱ ရပ္ဆုိင္းထားရမည္ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အိမ္လြမ္းသူပိုင္ဆိုင္ေသာ တန္ဘုိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ရတနာ း)) ေလးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ မေပါ့ႏွင့္ မပိ တို႔ သီလရွင္ဝတ္ၿပီးလွ်င္ ငါးရက္ပတ္တရားစခန္း၌ တရားရိပ္သာ ဝင္ၾကမည္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ထိုကိစၥအဝဝႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္လွစြာေသာ ဘေလာ့မိတ္ေဆြ ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ေခတၱေဝးေနရပါမည္္။ လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ျပန္မလည္ႏိုင္ေသးသည္ကိုလည္း ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ တရားရိပ္သာမွျပန္လာလွ်င္ေတာ့ သီိလရွင္ေလးမ်ားအေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါမည့္အေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္ း))
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္….

Monday, June 22, 2009

Oregon မွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ၆၄ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းပြဲ...

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အသက္ ၆၄ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ဆုေတာင္းပြဲကုိ Oregon ေရာက္ျမန္မာ့ဒီိမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစံုတို႔စုေပါင္း၍ ဘာသာေပါင္းစံုစုေပါင္း ဆုေတာင္းပြဲကို ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားမွ သီရိမဂၤလာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္ လ်ဴဒါန္းခဲ့ၾကၿပီး ေန႔လည္ ၁-နာရီတြင္ ဘာသာေပါင္းစံုမွ လူမ်ဳိးအသီးသီး စုေပါင္း၍ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သခဲ့ၾကပါသည္။ ဤေမတၱာပို႔သပြဲသို႔ Burma Campaign မွ Edit ႏွင့္ Burma Action Committee မွ Tara တို႔လည္း တက္ေရာက္အားေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ သီရိမဂၤလာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွ ဆရာေတာ္ ဦးသီရိႏၵ၊ အစၥလာမ္ တရားျပဆရာဦးစိုးဝင္းႏွင့္ ခရစ္ယာန္သာသနာမွ ကိုေပါ့မာန္လ္ တို႔မွ ဦးေဆာင္ကာ ဆုေတာင္းေမတၱာမ်ားကို အသီးသီး ပို႔သခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆုေတာင္းပြဲလာေရာက္ၾကသူမ်ားကို မုန္႔ဟင္းခါးႏွင့္ ဧည့္ခံေႂကြးေမြးၿပီး ညေန ၄-နာရီတြင္ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးသြားပါသည္။

Thursday, June 18, 2009

ေမြးေန႔ဆုေတာင္း...

ရန္ကုန္မိုးက comment မွာ ဒီကဗ်ာေလး ေရးခဲ့ေပးလို႔ ျပန္တင္ေပးထားပါတယ္...


" အေမ ပင္ပန္းေနမွာ "


အေမ...
ဒီေန႕ဆိုရင္ ...အေမနဲ႕လူခ်င္းမေတြ႔ရတာ
နစ္ေပါင္း နွစ္ဆယ္တိတိ ရိွၿပီ အေမ ။

အေမ...
က်န္းမာလို႔ ရႊင္လန္းပါေစလို႔
ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ အေမ ။

အေမ...
သို႔ေပမဲ့..အေမရဲ႕ ေအးျမၿပီးျဖဴစင္တဲ့ ရုပ္ပုံလြာေလးေတြ
အေမရဲ႕ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္တဲ့ စကားသံေလးေတြကို
ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ရၾကားရလို႔ ဝမ္းသာမိတယ္ အေမ ။

အေမ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အေမေပးဆပ္ခဲ့တာေတြ
စြန္႔လႊတ္ခဲ့တာေတြ ၊ ေစတနာထားခဲ့တာေတြ အားလုံးကို
ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔အထိ ေမ့လို႔မရဘူး အေမ ။

အေမ...
ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထား ၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ လမ္းညႊန္မႉ
မေလ်ာ႔ေသာ ဇဲြ ၊ ခိုင္ၾကည္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကို
ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားအားက်မိတယ္ အေမ ။

အေမ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အေဝးေရာက္ေနၾကလို႔
အေမ့ကို အထီးက်န္မဆန္ေစရဘူး အေမ ။

အေမ...
အေမ့ေဘးနားမွာ ညီငယ္ေလးေတြ ရိွေနသလို
အေဝးေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားႀကီးေတြကလည္း
အေမ့ကို အၿမဲအားေပးေနမွာပါ အေမ ။

အေမ...
အခုေလ .. ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးရင္းနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ဝဲမိတယ္ အေမ ။

အေမ...
စိတ္ဓါတ္ခိုင္ၾကည္တဲ့ သူေတြဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္မက်ရဘူးဆိုလို႕
ကၽြန္ေတာ္ မငိုမိေအာင္ စိတ္ကိုတင္းထားတယ္ အေမ ။

အေမ...
အေမ က်န္းမာပါေစ ၊ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ...
အေမ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ၊ ေအးျမပါေစ...
အေမ ဆႏၵျပဳခဲ့တဲ့အရာေတြ ေအာင္ျမင္ပါေစ...


ေၾသာ္....အေမ...ပင္ပန္းေနမွာပဲေနာ္ ။





[*]အေမ့ကို ခ်စ္တတ္တဲ့ ညီအစ္ကို ၊ ေမာင္နွမမ်ား အားလုံးအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္ ။



၂၀၀၈ ခုနွစ္ ၊ ၾသဂုတ္လ ၊ ၈ ရက္ ။
ရန္ကုန္မိုး

Monday, June 15, 2009

အေဖ့ေက်းဇူး...

ဒီႏွွစ္ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႔ဟာ အေဖမ်ားေန႔ဆုိၿပီးသိရပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ အရင္တုန္းက ဒါေတြမသိခဲ့ပါဘူး။ ဒီိကုိေရာက္လာတာေတာင္ သမီးေတြက သူတို႔ေက်ာင္းေတြကေန အေမေန႔ဆို အေမအတြက္လက္ေဆာင္တခုခု၊ အေဖေန႔ဆို အေဖအတြက္ လက္ေဆာင္တခုခု အၿမဲလုပ္လာေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ကိုယ္ကသတိိထားမိတာပါ။ အစိုးရ ရံုးပိတ္ရက္မဟုတ္လု႔ိလဲ ကုိယ္ကသတိမထားမိပါဘူး။ ေနာက္တခုက အမွတ္တရေန႔ေတြက တႏွစ္နဲ႔တႏွစ္ ရက္ေတြမတူၾကဘူး။ ဥပမာ- လြတ္လပ္ေရးေန႔ဆုိ July 4 ျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမားေန႔က စက္တင္ဘာလရဲ႕ ပထမဆံုးတနလၤာေန႔..။ Thanksgiving Day က ႏိုဝင္ဘာလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပတ္ ၾကာသပေတးေန႔..။ အဲ့ဒီလိုဆိုေတာ့ ေန႔ေတြရက္ေတြက တႏွစ္နဲ႔ တႏွစ္မတူဘူးျဖစ္ေနတယ္..။ ဒီိကေက်ာင္းေတြမွာက အမွတ္တရေန႔ေတြ အမ်ားသားပဲ..။ ကေလးေတြကေတာ့ ဒါေတြကိုအၿမဲ အမွတ္ရေနၾကတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လဲ သူတို႔ေက်ာင္းေတြက အဲဒီရက္ေတြကို အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးၾကပါတယ္။ အေမေန႔ဆို ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္မို႔ ေက်ာင္းကျပန္လာရင္ လက္ေဆာင္ေလးေတြ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လုပ္ၿပီး ယူလာေပးႏိုင္ေပမဲ့ အေဖေန႔ကေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ေနလို႔ ႀကိဳတင္လုပ္ေပးလာၾကရတယ္။ သူတို႔က ဇြန္ ၁၈ ရက္ဆို ေႏြရာသီ ေက်ာင္းသံုးလပိတ္ၿပီေလ…။ အေဖေန႔ဆိုို အေဖကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဦးစားေပးဆက္ဆံၿပီး အေမေန႔ဆိုလည္း အေမကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အထူးအေရးေပး လုပ္ေဆာင္ေပးၾကတယ္။

ကိုယ္ေတြဆီမွာေတာ့ မိဘဆိုတာ အနႏၱဂိုဏ္းဝင္ေတြမု႔ိ ဦးစားေပးဆက္ဆံၾကတာ အစဥ္အလာလုိျဖစ္ေနတာပါ။ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြဆို မိဘေတြကို ကန္ေတာ့ၿပီး ေျပာမွားဆုိမွား ပစ္မွားမႈေတြရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လြတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့တဲ့ အစဥ္အလာေတာ့ ရိွပါတယ္။ အေဖေန႔ အေမေန႔ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတာမရွိေတာ့ ေန႔ရက္ေတြကုိလည္း သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ အခုမွ ပိုစ့္ေတြလိုက္ဖတ္ရင္း အေဖ့အေၾကာင္းေလးေရးခ်င္လာတာနဲ႔ ဒီပုိစ့္ေလး ေရလိုက္တာပါ။

အေဖက ပအိုဝ့္အမ်ဳိးသားစစ္စစ္ပါ။ အဂၤါသားမို႔ စိတ္ႀကီးပါတယ္။ က်မတို႔ငယ္ငယ္ကဆို အေဖ့ကို ခ်စ္ရမွန္းမသိေအာင္ကို ေၾကာက္တာပါ။ သားသမီးေတြကို အေမြေပးစရာ ပညာသာရွိတယ္ဆိုၿပီး သားသမီး ငါးေယာက္စလံုးကို ပညာတတ္ေတြျဖစ္ေအာင္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ႀကိဳးစားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာအျပည့္ရွိသူပါ။ အေဖက ေက်းရြာလယ္သမား ဘဝကေန စက္႐ံုအလုပ္သမားအျဖစ္နဲ႔ ဘဝကို႐ုန္းကန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားစစ္စစ္ပါ။ ပညာဆိုလို႔ ဖုန္းႀကီးေက်ာင္းစာကိုသာ ေက်ညက္ခဲ့သူပါ။ အလုပ္သမားဘဝမွာ ပညာရဲ႕တန္ဘိုးကုိသိၿပီး သားသမီးေတြႀကီးလာရင္ ေနပူထဲမွာ ပင္ပန္းတႀကီး အလုပ္လုပ္ ရမွာထက္ စားပြဲမွာထိုင္ၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အလုပ္လုပ္ေနရတာကိုသာ ျမင္ခ်င္တဲ့သူပါ။ တခါတရံ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေစ်းေရာင္း၊ ႏြားေက်ာင္းနဲ႔ ေငြရွာေနၾကကာ လြတ္လပ္ေနၾကတာကိုၾကည့္ရင္း ေက်ာင္းသြားစာသင္ရတာကို ၿငီးေငြ႔တဲ့ က်မက ေက်ာင္းမတက္ပဲ ေစ်းေရာင္းခ်င္တယ္ေျပာမိလို႔ အေဖ႐ိုက္တာ ခံခဲ့ရပါတယ္။ အေဖ စိတ္တိုလု႔ိ ႐ိုက္ရင္ တခ်က္တည္းနဲ႔ အီိစိမ့္ေနေအာင္ေဆာ္တာပါ။ ေက်ာင္းပ်င္းတဲ့က်မ အေဖ့ေၾကာင့္ စာတတ္ခဲ့တာပါ။ ဒါကိုလည္း အရြယ္ေရာက္ၿပီး ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္ထူေထာင္မွ ပညာတတ္မွွ လူရာဝင္တယ္ဆိုတာသိၿပီး အေဖ့ကိုေက်းဇူးတင္ခဲ့တာ။
ေနာက္တခုကေတာ့ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ပါ။ အေဖဟာ ငယ္စဥ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ဘဝကတည္းက ဆရာေကာင္းနဲ႔ေတြ႔ခဲ့လို႔ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္စစ္စစ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သားသမီးေတြကိုလည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက ဘာသာေရးလုိက္စားေစခဲ့တာပါ။ အေပ်ာ္အပါးထက္ တရားဘာဝနာဘက္ကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ လိုက္စားေစခဲ့တာပါ။ အေပ်ာ္အပါးမက္ၿပီး စိတ္ထားၾကမ္းတဲ့ က်မကုိ တရားဘာဝနာနဲ႔ ႏူးညံ့ေစခဲ့သူပါ။ အေဖကိုယ္တိုင္က ထစ္ကနဲဆုိ စိတ္တိုတတ္သူျဖစ္ေပမဲ့ သူတပါးအသက္သတ္တာ တခါမွမေတြ႔ခဲ့ဖူးပါ။ အိမ္ေမြးၾကက္ေတြ ေမြးထားေပမဲ့ အေဖၾကက္သတ္ၿပီး ခ်က္ေႂကြးတာ တခါမွမေတြ႔ဖူးပါဘူး။ အေမကၾကက္ေမြးၿပီး ဝယ္သူေတြလာလို႔ ၾကက္ဖမ္းရင္ ဆူညံေနတတ္တာကို ဘဝင္မက်လို႔ ဝင္ေငြေကာင္းေပမဲ့ သူတပါးအသက္နဲ႔ စီးပြားမလုပ္ဖုိ႔ အေဖတားျမစ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မသတ္ေပမဲ့ သြယ္ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ အကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္ဆိုလု႔ိ ဥစားၾကက္မေလးတေကာင္သာ သားသမီိးေတြ ၾကက္ဥစားရဖို႔ ေမြးခြင့္ရခဲ့တယ္။
လယ္၊ ၿခံနဲ႔ စက္႐ံုအလုပ္ေတြလုပ္ရင္း ဘဝကိုပင္ပန္းစြာျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့အေဖဟာ အခုဆို အသက္ ၇၇ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ သားသမီး ငါးေယာက္မွာ အႀကီးဆံုးနဲ႔ အငယ္ဆံုးကလြဲရင္ က်န္အလယ္သံုးေယာက္က အိမ္ေထာင္အသီးသီးက်ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႔ကိုယ္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ အငယ္ဆံုးကလည္း အခုဆုိ လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရၿပီးလု႔ိ မိိဘေတြနဲ႔အတူျပန္ေနႏိုင္ေနပါၿပီ။ မိဘေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခြင့္ေပးႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ေပမဲ့ အေဖကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ အနားမယူေသးပါဘူး။ စက္႐ံုအလုပ္က ပင္စင္ရေနေပမဲ့ ၿခံစိုက္တာကိုေတာ့ ဝါသနာအရ တားလို႔မရေသးပါဘူး။ အခုခ်ိန္အထိ ေပါက္တူးတလက္နဲ႔ စားပင္၊ သီိးပင္ေတြ စိုက္ပ်ဳိးေနတုန္းပါပဲ။ အေဖ့လက္နဲ႔ စိုက္တဲ့အပင္ေတြကလည္း အခုထိ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္ေနဆဲပါပဲ။ အေဖဟာ အလုပ္မလုပ္ရရင္ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အေဖ့ကို တရားဘာဝနာပြားၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနဖို႔ တိုက္တြန္းရင္ “ ဒီၿံခံဟာ အေဖ့တရားစခန္း ေပါ့သမီးရယ္.. တရားစခန္းသြားရတာက ကိုယ္ကနားမလည္ေသးလို႔ ေက်ာင္းသြားတက္ရတဲ့ သေဘာေပါ့.. ကိုယ္နားလည္သြားရင္ ကိုယ့္ခႏၱာမွာ ကိုယ္႐ႈမွတ္ရေတာ့မွာ.. အခုဒီၿခံေလးက လူေတြနဲ႔ေဝၿပီး ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ေနလို႔ တရားမွတ္လို႔လဲေကာင္းတယ္။ အပင္ေတြစိုက္ထားေတာ့ မရွိတဲ့သူေတြ လာခူးစားလဲရတယ္… လာဝယ္ေတာ့လဲ ဆြမ္းလ်ဴဖို႔ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေက်းငွက္ေတြစားသြားၾကေတာ့လဲ ကုသိုလ္ရတာပါပဲ” တဲ့ ။ အေဖ့ကို ေျပာမရတဲ့အဆံုး အငယ္ဆံုးေမာင္ေလးက အင္ဂ်င္နီယာအလုပ္မလုပ္ရဘဲ အေဖနဲ႔ ၿခံထဲမွာ အခုခ်ိန္ထိ ေပါက္တူးတလက္နဲ႔ ၿခံသမားေလးဘဝကို ေၾကေၾကနပ္နပ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရဆဲပါပဲ။
အေဖက ႏိုင္ငံေရးဘာညာေတာ့ နားမလည္ပါဘူး။ သူယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာေရးနဲ႔ဘဲ ႏုိင္ငံေရးအေပၚအျမင္ကို အခုလိုဆံုးမထားတာေတာ့ ရွိပါတယ္..။ ဒီိစကားေလးကို ဘေလာ့ဆုိက္ဘားမွာလဲ တင္ထားပါတယ္..။ အေဖဆံုးမသလို တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထိုင္ရင္း အေဖ့ကိုေက်းဇူးဆပ္ပါမယ္…
သမီး… လူဆိုတာ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ရမယ္။
ေလာကမွာ… မီးမ်ားမီးႏိုင္…
ေရမ်ားေရႏိုင္… ဆိုတာ ဓမၼတာပဲ။
တေန႕…တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္သူေတြ
မ်ားလာရင္ ...
တို႕ႏိုင္ငံမွာ… တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္တဲ့
အစိုးရတရပ္ ေပၚေပါက္လာမွာပါ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ဟာ အေဖလည္းရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။
သမီးတို႕လည္း မွီခ်င္မွမွီမယ္
ဒါေပမဲ့သမီး… အေဖတို႕အခုစားေနရတဲ့
အသီးအပြင့္ေတြဆိုတာ
ေရွးလူႀကီးေတြစိုက္ပ်ဳိးခဲ့လို႕ပဲ။

ငါးမရ ေရခ်ဳိးျပန္....

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး..။ လုပ္ေနက် လုထုေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျမန္ဆံုးျပန္လြတ္ေပးဖို႔ ဆုေတာင္းပြဲကိုသြားစဥ္မွာ လုပ္ေနက်ေနရာမွာက လူေတြျပည့္ႏွက္ေနၿပီး ကုိယ့္ဆီက တန္ေဆာင္တိုင္အလွျပပြဲေတြလို လွည့္ေနၾကတာေတြရလို႔ ကုိယ့္ဆႏၵေတြ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္မရဘဲ ျပန္ေတာ့မယ္အတူတူ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမေတြကိုပါ ေတြ႔ေစခ်င္လို႔ စိတ္ကူးေပါက္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ရသေလာက္ ႐ိုက္ယူခဲ့တာ... ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကိုယ္႐ိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာ သိပ္မပါဘူး ျဖစ္ေနတယ္..။ သူတို႔က တေနကုန္ မၿပီးႏုိင္မစီးႏိုင္ လွည့္ေနၾကတာဆုိေတာ့ ေရာက္လာၾကတဲ့သူေတြလဲ ေနာက္အပတ္ခ်ိန္းၿပီး ျပန္ၾကရတယ္..။ သူတို႔လုပ္ၾကတာကမီးပံုးပံ်ပြဲလို႔ အဓိပၸါယ္ရမယ္ထင္တယ္..။ ကိုယ္လဲဗဟုသုတနည္းေတာ့ သိပ္မသိဘူး... ။သိတဲ့လူေတြေျပာေပးၾကပါဦး.. အရင္အပတ္ကလဲ Rose festival တဲ့ ... အဲ့ဒီေန႔ကေတာ့ ကိုယ္ေတြဦးသြားတယ္။

Saturday, June 13, 2009

Monday, June 8, 2009

မင္းကိုမသတ္ဘဲ မင္းျဖစ္သူ....ဇာတ္သိမ္း

မင္းေလာင္းမည္သူလဲ
တူရြင္းေတာင္ေျခ၌ စု႐ံုးေနၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးမွာ ပန္းသေျပ ေညာင္ေရေလာင္းကာ ကြမ္းေဆာ္လုလင္အား ဝိုင္း၍ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကကုန္၏။ မင္းေလာင္းၾကည့္ရန္သြားေသာ ကြမ္းေဆာ္မွာ လြန္စြာ အံ့အားသင့္သြားသည္။ မင္းေလာင္းၾကည့္ခ်င္ေဇာျဖင့္ ကေသာကေမ်ာ လမ္းကယူခဲ့သည့္ပစၥည္းမ်ားကို ခုမွပင္ သတိထား၍ၾကည့္မိရာ မင္းေျမာက္တန္ဆာမ်ား ျဖစ္ေနၿပီး မိမိကုိယ္တိုင္ မင္းေလာင္းျဖစ္ေနေၾကာင္း သတိျပဳမိေလေတာ့၏။
ထိုအခါမွပင္ တခ်ိန္က ေစာင္းခ်မ္းပင္ေစာင့္နတ္ ေျပာစကားကို ျပန္လည္သတိရေလေတာ့ သည္။ လူအုပ္ႀကီးကား သူ႔ကုိပင္ ဝိုင္း၍ကန္ေတာ့ေနၾက၏။ ပုဂံၿမိဳ႕ဘက္မွ၎၊ ေတာရြာမ်ားဘက္မွ၎ လူစုလူေဝးႀကီးမ်ားလည္း လာ၍မဆံုးေသး။ လာေနၾကတုန္းပင္ ျဖစ္သည္။ ကြမ္းေဆာ္လုလင္မွာလဲ ျမင္းစီးလ်က္က မင္သက္မိကာ ဘုမသိ ဘမသိ ေတြၿပီးစဥ္းစားေနစဥ္ ေနလည္းဝင္လုၿပီိျဖစ္၍ အႀကံရခက္ေန၏။ ျမင္းေပးလိုက္ေသာ အဘိုးအိုက “နန္းရင္ျပင္ကိုသာ ေမာင္းလာခဲ့ေပေတာ့” ဟု မွာသည္ကို သတိရကာ ျမင္းဇက္ႀကိဳးဆြဲလည့္ၿပီး ရတနာသံုးပါးဂုဏ္ အာ႐ုံျပဳလ်က္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
တူရြင္းေတာင္ေျခရွိ လူအုပ္ႀကီးႏွင့္ ဟိုမွ သည္မွ လာေနၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးလည္း ျမင္းေနာက္ကပင္ လိုက္ပါလာၾက၏။ နန္းရင္ျပင္အထိ လိုက္လာၾကသူမ်ား ထြက္၍ၾကည့္သူမ်ားျဖင့္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္တြင္ အစည္ကားဆံုးေန႔ႀကီး တေန႔ျဖစ္သြားသည္။ တနန္ေတာ္လံုး အုန္းေမာင္း စည္သံမ်ား ၿခိမ့္ၿခိမ့္ညံသြား၏။
ေတာင္သူႀကီးမင္းလည္း အံ့အားသင့္ကာ နန္းဦးက ထြက္လာ၏။
“ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရွိေနပါလ်က္ အဘယ္သူက မင္းျပဳလုိဘိသနည္း” ဟု ႀကိမ္းဝါးေျပာဆို၏။
သူ၏ မင္းျဖစ္ရမည့္ ကုသိုလ္ကံအရွိန္အဝါကလည္း ကုန္ေလၿပီျဖစ္၍ နန္းေတာ္၌ ထုလုပ္ထားေသာ တင္းပုတ္ထမ္းသည့္ ေက်ာက္လူ႐ုပ္ကပင္ သူအား႐ိုက္ပုတ္၍ တြန္းခ်လိုက္သည္။ ေတာင္သူႀကီးမင္းသည္ေသလြန္၍ ကြမ္းေဆာ္လုလင္သည္ မင္းျဖစ္ေလ၏။ သကၠရာဇ္ ၃၂၆- ခုႏွစ္

ကြမ္းေဆာ္လာၿပီ
ေတာင္သူႀကီးမင္၏ မိဘုရား ညီိအစ္မ သံုးဦးကိုလည္း မိဘုရားအရာ ဆက္လက္ ခ်ီးေျမာက္ေတာ္မူသည္။
အႀကီးညီအစ္မႏွစ္ဦးတြင္ “ၾကည္းစိုႏွွင့္ စုကၠေတး” မင္းသားႏွစ္ပါးတို႔ ကိုယ္ဝန္သေႏၶမ်ား ပါလာခဲ့၏။ ေတာင္သူႀကီးမင္း၏ သားမ်ားျဖစ္သည္။ အငယ္ဆံုးမိဘုရားတြင္ ကြမ္းေဆာ္မင္းႏွင့္မွ “အေနာ္ရထာ”ကုိ ဖြား၏။
ရတနာသံုးပါးေက်းဇူးေၾကာင့္ သိၾကားနတ္မ်ားပင္ မေနႏိုင္ဘဲ ကူညီေစာင့္မၾက၏။ ကြမ္းေဆာ္မင္းဟု၎၊ ေၾကာင္ျဖဴမင္းဟု၎ ေခၚဆုိၾကသည္။ မင္းျပဳလ်က္ကပင္ ရဟန္းဝတ္၍ ေထရဝါဒ သာသနာ အစစ္အမွန္မ်ား ျပန္႔ပြားထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္မ်ားလည္း မၾကာခဏ ျဖစ္ေပၚေန၏။
နန္းစံ ၂၂- ႏွစ္ရွိေသာအခါ ၾကည္းစုိႏွင့္ စုကၠေတး မင္းသားႏွစ္ဦးသည္ ေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္ၾက၏။ ေက်ာင္းၿပီးလွ်င္
“ခမည္းေတာ္ဘုရား.. သားေတာ္မ်ားေဆာက္လွဴထားတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ကို လိုက္၍ ၾကည္ညိုလွဲ႔ပါဦး၊ သာဓုေခၚပါဦီး။” ဟုပင့္ေခၚကာ ေက်ာင္းကုိ ျပသၾကကုန္၏။ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္လွ်င္ အသင့္စီစဥ္ထားေသာ သကၤန္းမ်ားေပးအပ္၍ အတင္းအၾကပ္ ရဟန္းျပဳခိိုင္းၾကေလ၏။ “ သူ႔အလိုအေလွ်ာက္ ရဟန္းျပဳသြားၿပီ” ဟု ေနျပည္ေတာ္၌ ေကာလဟာလလုပ္ၿပီး သားအႀကီး ၾကည္းစိုက မင္းျပဳသည္။
ထို႔ေနာက္ စုကၠေတးမင္းျပဳရာ အေဒၚျဖစ္သူ အေနာ္ရထာ၏မိခင္ကုိပင္ မိဘုရားတင္ေျမာက္ရန္ ႀကံစည္သျဖင့္ အေနာ္ရထာႏွင့္ မသင့္မတင့္ျဖစ္ၾကသည္။ စီးခ်င္းထိုးၾကရာ စုကၠေတးက်ဆံုးသြားသည္။
“ခမည္းေတာ္ဘုရား.. ယေန႔အခါ ေဘးရန္မ်ားလည္း ကင္းရွင္းေနၿပီျဖစ္၍ ရဟန္းဝတ္ခၽြတ္လဲ ကာ မင္းျပဳေတာ္မူပါဘုရား”
သားေတာ္ငယ္အေနာ္ရထာသည္ ရဟန္းျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ မည္းေတာ္ထံ သြား၍ေလွ်ာက္၏။ ကြမ္းေဆာ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးကား ေရွးယခင္ကပင္ ရဟန္းျပဳရန္ဆႏၵလည္းရွိ၊ တရားပီတိလည္း ရေတာ္မူေနၿပီီျဖစ္၍ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္သည္ကို ျငင္းပယ္လိုက္ေလသည္။
“သားေတာ္ .. ခမည္းေတာ္ဟာ ငယ္စဥ္ကာလကပင္ တရားသျဖင့္ မင္းျပဳရသည္ကိုသာ လိုလားခဲ့တယ္၊ ပုဂံေနျပည္ေတာ္တခြင္လံုး မစင္မၾကယ္ မဖြယ္မရာ ယုတ္မာညစ္ညမ္းေသာ ရဟန္းဆိုး ရဟန္းယုတ္မ်ားရဲ႕ တရားမွား အက်င့္မွားမ်ားကိုလည္း ေရွးယခင္ကတည္းက သုတ္သင္လိုခဲ့တယ္။ ခမည္းေတာ္လည္း အသက္ႀကီးၿပီ… မင္းလည္းမလုပ္လိိုေတာ့။ ငါ့သားေတာ္သာ တရားသျဖင့္ မင္းျပဳၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အတုမရွိတဲ့ သာသနာေတာ္ႀကီး စည္ပင္ပြင့္လင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပေတာ့..” ဟုဆိုကာ သားေတာ္ကိုပင္ မင္းျပဳေစ၏။

ဓမၼာစရိယ ဦိးေဌးလႈိင္၏ ရတနာသံုးပါးေက်းဇူး စာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Sunday, June 7, 2009

မင္းကိုမသတ္ဘဲ မင္းျဖစ္သူ....(၂)

သားေတာ္စိတ္လိုက္မာန္ပါေျပာေနသည္ကို မယ္ေတာ္မွာ ဝမ္းထဲမွ ႀကိတ္ၿပီးဝမ္းသာေနမိသည္။
“တိုးတိုးေျပာပါသားရယ္၊ မင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး သားရဲ႕။ မင္းကိုသတ္ရဲမွ မင္းျဖစ္တာ။ သားကသတ္ရဲလို႔လား”
မယ္ေတာ္က လက္ရွိအစဥ္အလာကို အခိုင္အအမာလုပ္၍ေျပာရင္း သားအကဲကို စမ္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“လူမေျပာနဲ႔ .. ပုရြက္ဆိိတ္ေတာင္ သားမသတ္ရဲပါဘူး။ လူသတ္ဝံ့မွလည္း မင္းျဖစ္ရတာမဟုတ္ပါဘူး မယ္မယ္ဘုရားရယ္။ ဘုန္းျမတ္ႀကီးဘုရားကေျပာတယ္…
၁။ ျဗဟၼစရိယေခၚတဲ့ အက်င့္သီလကို နည္းနည္းက်င့္ႏိုင္ရင္ လူမင္းျဖစ္သတဲ့။
၂။ အလယ္အလတ္က်င့္ရင္ ျဗဟၼာမင္းျဖစ္သတဲ့။
၃။ အေကာင္းဆံုးက်င့္ရင္ မင္းတကာ့မင္း ရဟႏၱာျဖစ္ၿပီး နိဗၺာန္ရသတဲ့။
သားေတာ္လဲ ငါးပါးသီလကို အၿမဲေစာင့္ေနတာပဲဟာ။ အခု မင္းလုပ္ေနတဲ့သူေတြထက္ေတာ့ သာတာပဲ။ အဲဒီဘုန္းႀကီးေတြဟာ အရက္လဲေသာက္တယ္။ သူတပါးသမီးပ်ဳိကိုလည္း “ပန္းဦီးလြတ္” တယ္ဆုိၿပီး က်ဴးလြန္ၾကသတဲ့။ သတ္ႏိုင္တိုင္းလဲ မင္းျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး”
“ ေတာ္ပါေတာ့သားရယ္။ ေတာ္ၾကာ ရာဇဝတ္သင့္ေနပါဦးမယ္။ သီလရွိတဲ့လူဟာ ဘာမဆို လိုခ်င္တာရႏိုင္သတဲ့။ ေမာင့္ဘုန္းျမတ္ႀကီးဘုရား ေဟာတဲ့အတိုင္းသာ လိမ္မာေအာင္ေနပါ”
ေန႔ရွိသမွ် သားအမိႏွွစ္ေယာက္သား ရတနာသံုးပါးဝတ္ကို ျဖည့္လ်က္ေနလာခဲ့ၾကရာ သားေတာ္အရြယ္ေရာက္၍ လာသျဖင့္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္တက္၍ အလုပ္လုပ္ရန္ စီစဥ္ေန၏။ ပုဂံေနျပည္ေတာ္၌ ေတာင္သူမင္းႀကီး နန္းတက္ခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ဆရာဘုန္းေတာ္ႀကီးလည္း အသြင္မတူေသာ မိစၦာဒိ႒ိရဟန္းဆိုးတို႔အၾကားတြင္ မေနလို၍ သထံုဘက္သို႔ ထြက္ခြြာသြားေလ၏။ သားေတာ္လည္း မယ္ေတာ္ကိုကန္ေတာ့၍ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ျမန္မာစာအေရးအသားႏွင့္ အတြက္အခ်က္လည္း ကၽြမ္းက်င္၍ ဥပဓိ ႐ုပ္လည္း ခန္႔ညား႐ိုးသာေသာ အမူအယာလည္း ေပၚလြင္လွသျဖင့္ နန္းေတာ္တြင္ ကြမ္းေဆာ္ရာထူး၌ ခန္႔အပ္ခံရ၏။

လူေတာ္မွနတ္မ
ကြမ္းေဆာ္ဆိုသည္မွာ အခြန္အေကာက္ ႏႈိးေဆာ္စီမံရသူျဖစ္သည္။ ေတာင္သူမင္းႀကီးထံတြင္ ကြမ္းေဆာ္ရာထူးျဖင့္ အမႈေတာ္ကိုထမ္းရြက္ရင္း သင္ယူခဲ့ရသမွ် သရဏဂံု ငါးပါးသီလ ကိုလည္း ႀကိဳးစား၍ ေစာင့္ထိန္း၏။ ဗုဒၶါႏုႆတိ ( ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို အထပ္ထပ္ ေအာင့္ေမ့ျခင္း) စေသာ အႏုႆတိဆယ္ပါး “ အေျခခံ အိမ္တြင္း ဝိပႆနာ” တရားကိုလည္း ေန႔ရွိသမွ် ပြားမ်ား၏။
အလုပ္ကိုလည္း ႀကဳိးစားလုပ္သည္။ ဘာသာတရားကိုလည္း တမင္ထမ္းထားရသည္ မဟုတ္သျဖင့္ အလုပ္လုပ္ရင္းပင္ ႏွလံုးသြင္းေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တရြာဝင္ တရြာထြက္ ကြမ္းေဆာ္လုပ္ရာ၌ ခင္မင္သူ ကူညီသူေပါ၍ အလုပ္လည္း ပို၍ေအာင္ျမင္ေနေတာ့သည္။
ကြမ္းေဆာ္လုလင္သည္ ကြမ္းေဆာ္ရန္ခရီးထြက္ရင္း ေမာေမာရွိသည္ႏွင့္ အရိပ္ေကာင္း လွေသာ ေစာင္းခ်မ္းပင္ႀကီးတပင္ေအာက္၌ အပန္းေျဖနားေနေလ့ရိွသည္။ ထိုေနရာကား အပန္းေျဖေနက်ျဖစ္သည္။ အေမာေျပလွ်င္ ပါလာေသာထမင္းထုပ္ကိုိျဖည္၍ ေစာင္းခ်မ္းပင္ နတ္ကုိ ရည္မွန္းၿပီး စားဦးစာဖ်ားျဖင့္ ပသ ေလ့ရွိ၏။ (နတ္ကိိုးကြယ္ျခင္းမဟုတ္။ ၿမဳိ႕ေစာင့္နတ္၊ ေတာေစာင့္နတ္မ်ားကို ပသ ေကာင္း၏။ အမွ်ေဝေကာင္း၏။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ ခြင့္ျပဳၿပီးျဖစ္သည္။ ယခုအခါကဲ့သို႔ အရက္ၾကက္တို႔ျဖင့္ ပသျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္သည္ကို ခြဲျခားသတိျပဳပါ။ ၾကက္ အရက္တို႔ျဖင့္ ပသျခင္းကိုမူ မလုပ္ေကာင္း။)
တေန႔ေသာအခါ ေစာင္းခ်မ္းပင္ေစာင့္နတ္သည္ ကိုယ္ထင္ရွားျပကာ -
“ မင္းသား၊ သင္သည္ တေန႔ေသာအခါ ဤပုဂံျပည္၌ မင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ သရဏဂံုသံုးပါးႏွင့္ ငါးပါးသီလကို လံုၿခံဳေအာင္ေစာင့္ထိန္းပါ။ အႏုႆတိဆယ္ပါးကို မျပတ္ပြားမ်ားပါေလ”
ဟု သတိေပးေျပာဆိုကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ ပ်ဥ္ျပားမင္း၏ ေျမး၊ တန္နက္မင္း၏ သားျဖစ္ေသာ ကြမ္းေဆာ္လုလင္သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ဇာတိမာန္မင္းေသြးစိတ္ႏွင့္ သာသနာ အစစ္အမွန္ ျပန္႔ပြားေစလိုေသာ စိတ္ရွိသူပီပီ ပို၍ စိိတ္အားတက္လာ၏။ ေစာင့္ထိန္းေနက် ငါးပါးသီလကိုလည္း ပို၍လံုၿခဳံေအာင္ အထူးေစာင့္ထိန္းသည္။ ရတနာသံုးပါး ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုလည္း ပို၍ စူးစူးစုိက္စိုက္ ပြားမ်ားေလေတာ့သည္။
ေရွးကံလည္းပါ၊ မွန္ရာကိုလုပ္ေနသူအတြက္ နတ္တို႔လည္းမေနသာ ကူညီႏႈိးေဆာ္ မ-စ ၾကရၿမဲျဖစ္သည္။
“ နတ္မ၍ လူေတာ္လာရျခင္းမဟုတ္၊ လူေတာ္၍ နတ္မ လာရျခင္း ျဖစ္သည္” ကို ေကာင္းစြာ႐ႈျမင္သင့္သည္။
ကြမ္းေဆာ္လုလင္သည္ တေန႔ထက္တေန႔ အေကာက္အခြန္အလုပ္ကိုလည္း ပို၍ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္၏။ တရားကိုလည္း တိုး၍ေစာင့္သည္။ မင္းျဖစ္လိုလဲျဖစ္၊ မျဖစ္လိုလဲ ကုသိုလ္တိုးသည္ဟုသာ အမွတ္တမဲ့ေနခဲ့၏။
ပုဂံတၿမိဳ႕လံုး ေလးျပင္ေလးရပ္ ေကာလဟာလမ်ားျဖစ္ေန၏။ “မင္းေလာင္းေပၚေနၿပီိတဲ့။ မည္သည့္ေန႔ရက္ မည္သည့္ေနရာမွာ လာလိမ့္မတဲ့။”
ကြမ္းေဆာ္လုလင္သည္ ထိုသတင္း ထိုေကာလာဟာလကို အသိခ်င္ဆံုးျဖစ္၏။ ပုဂံတျပည္လံုးလဲ အုတ္အုတ္သဲသဲျဖစ္ေန၏။ တေန႔တြင္ ပုဂံျပည္သူျပည္သား တို႔သည္ အုပ္စုဖြဲ႔၍ပင္ သူ႔ထက္ငါ တူရြင္းေေတာင္ဘက္သို႔ သြားေနၾကသည္။ မင္းေလာင္းကုိ သူ႔ထက္ငါ အလ်င္ဖူးေတြ႔ရန္၊ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ရန္။
ကြမ္းေဆာ္လုလင္သည္လည္း ရြာတရြာသို႔ ကြမ္းေဆာ္အလုပ္သြားရင္း လူအမ်ား ပြဲလမ္းတမွ် စည္ကားစြာသြားလာေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုေန႔ျပဳလုပ္ရန္ အလုပ္ကိစၥလည္း ၿပီးၿပီျဖစ္၍ မင္းေလာင္းၾကည့္ရန္ တူရြင္းေတာင္ဘက္သို႔ အေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ “မင္းေလာင္းၾကည့္ၿပီးမွပင္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ သြားေတာ့မည္” ဟုလည္း စိတ္ကူးထား၏။
ေရးႀကီးသုတ္ျပာလာယင္း လမ္းတြင္ျမင္းစီးလာေသာ အဖိုးအိုတဦးကို ေတြ႔ရ၏။ ေရွာင္သြားမည္အျပဳ -
“ အေမာင္၊ ငါ့ျမင္းကို ပုဂံသို႔ယူေဆာင္သြားစမ္းပါ။ အဘိိုးမွာကိစၥတခုရွိိေနေသးလို႔”
အဘိိုးအိုက ျမင္းကိုရပ္၍ ေျပာ၏။ မင္ေလာင္းၾကည့္လိုေဇာျဖင့္ အေမာတေကာသြားေနရစဥ္ အေရးထဲအရာေပၚ၍ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ -
“ဟာ … မျဖစ္ပါဘူးဘိုးဘိုး၊ အားေတာ့နာပါရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္ တူရြင္းေတာင္ဘက္ကို မင္းေလာင္းသြားၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ေနလဲအေတာ္နည္းေနၿပီ”
အဘိုးအိုကို မတတ္သာလို႔သာ စကားဖက္ေျပာေနရ၏။ စိတ္ကမူ တူရြင္းေတာင္ဘက္ လူအုပ္ႀကီိးဆီိသို႔ ေရာက္ေနေတာ့သည္။
အဘိုးအိုက ဆိုျပန္၏-
“ အေမာင္ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ၊ အေမာင္သြားမယ့္ခရီး ျမင္းပါေတာ့ ပိုၿပီးျမန္ျမန္မေရာက္ ရပါလား”
ကြမ္းေဆာ္လုလင္လည္း ထိုအခါမွ “ ဟုတ္ပါရဲ႕ဘိုးဘိုး၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေစာေနလို႔” ဟုဆိုကာ ျမင္းကိုတက္၍ စီးေလ၏။ အေျပးစိုင္းႏွင္ေတာ့မည္အျပဳတြင္ အဘိုးအုိသည္ ပါလာေသာ အထုပ္ကုိေျဖကာ -
ခဏေလးဆိုင္းငံ့ပါဦး ငါ့ေျမးရယ္၊ ေဟာဒီပတၱျမားလက္စြပ္ကေလး ဝတ္ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ ငါ့ေျမးနဲ႔ ေတာ္ရဲ႕လား၊ ေနာက္ၿပီိး ေဟာဒီဥေသွ်ာင္( မင္းေဆာင္း ဦးထုပ္) ကေလးေရာ ၊ ေဟာဒီပတၱျမားေက်ာက္စီလွံကေလးေရာ လက္စနဲ႔ ယူသြားစမ္းပါ၊ ဘိုးဘိိုး ၿမဳိ႕အဝင္ဝက ေစာင့္ေနမယ္။ ဘိုးဘိုးေနာက္က်လို႔ မမီလဲ ေစာင့္မေနနဲ႔ ၊ မင္း နန္းရင္ျပင္ေရာက္ေတာ့ ေတြ႔ၾကတာေပါ့။ နန္းရင္ျပင္ကိုသာ ေမာင္းလာခဲ့ေပေတာ့”
အဘိုးအိိုေျပာသည္ကုိ စိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ “ဟုတ္ကဲ့ပါဘိုးဘိုး” ဟုဆုိကာ ဘာမွ် စဥ္းစားမေနအားေတာ့ဘဲ ျမင္းကိုသာဒုန္းစိုင္း၍ ထြက္သြား၏။ ဥေသွ်ာင္ကိုလည္း အကိုင္ရခက္သျဖင့္ ေခါင္းမွာပင္ေဆာင္းထားၿပီး ပတၱျမားေက်ာက္စီလွံကိုလည္း လက္တဖက္ျဖင့္ ေထာင္၍ကုိင္ကာ တူရြင္းေတာင္ေျခရွိ လူအုပ္ႀကီးထဲသို႔ ျမင္းကို ဒုန္းစုိင္း၍ ဝင္လာခဲ့သည္။

ဆက္ရန္

Saturday, June 6, 2009

မင္းကိုမသတ္ဘဲ မင္းျဖစ္သူ....

သကၠရာဇ္ ၂၆၈- ခုႏွစ္
ပုဂံျပည္၌ စေလငေခြးဆိုသူက တန္နက္မင္းကို လုပ္ႀကံ၍ နန္းတက္၏။ တန္နက္မင္း၏ မိဘုရားငယ္တဦးသည္ ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာႏွင့္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္၍ ေက်ာင္းျဖဴအရပ္၌ ပုန္းေအာင္းေနရသည္။ မၾကာမီ သားေတာ္ကေလးတပါး ေမြးဖြားသည္။ မယ္ေတာ္သည္ ေတာလိုက္ဘာဝ ခ်ဳိ႕ငဲ့စြာစားေသာက္ေနထိုင္ရင္း သားေတာ္ကေလးအား စကားပီ နားလည္ လာေသာ အရြယ္မွစ၍ “ပုဂံပံုျပင္” မ်ားကို မၾကာခဏေျပာျပေလ့ရွိသည္။ သားကိုပံုေျပာျပရင္း ရံခါ မ်က္ရည္မ်ားပင္ မဆည္ႏိုင္ရွာေပ။
“မပူပါနဲ႔ မယ္မယ္ရယ္၊ သားလဲႀကီးရင္ မင္းလုပ္မွာေပါ့”
သားငယ္သည္လည္း ပုဂံျပည္ႀကီးအေၾကာင္းၾကားရတိုင္း ကေလးဘာဝ “ႀကီးလွ်င္မင္း လုပ္မည္” ဟု စိတ္အားထက္သန္လွ်က္ရွိသည္။
“ငါ့သား၊ မင္းလုပ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ တရားသျဖင့္ မင္းလုပ္ႏိုင္မွ ေကာင္းတာပါသားရယ္”
မယ္ေတာ္က သရဏဂံုသံုးပါးႏွင့္ ငါးပါးသီလကို သင္ျပေပး၏။ ထို႔ေနာက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ပို႔အပ္၍ ပညာသင္ယူေစခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးတို႔၏ အမူအက်င့္ဆိုးမ်ား ပုဂံျပည္တျပည္လံုး လႊမ္းဖံုး၍ ေလာကီဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးမ်ားသာ ေနရာအႏွံ႔အျပား အုပ္စိုးလ်က္ရွိ၏။ “အရည္းႀကီးမ်ား” ဟု ေခၚၾကသည္။ မဟာယာန ဘုန္းႀကီးမ်ားျဖစ္၏။
သူတို႔သည္ ဓာတ္႐ိုက္ဓာတ္ဆင္ ေဗဒင္ေဟာ၏။ အဂၢိရတ္ ဓာတ္လံုးထိုး၏။ ေဆးကု၊ အင္းခ်၊ ေရမန္းတိုက္၊ အရက္ေသာက္၊ ညစာစားၾက၏။ ဘုန္းႀကီးေကာင္းမ်ားလည္း တျဖည္းျဖည္းေရာေႏွာသြားၾကသည္။ ေထရဝါဒ ေခၚေသာ ဘုန္းႀကီးေကာင္းမ်ားကား ေတာစြန္အံုဖ်ား၌ မထင္မရွားေနၾကရ၏။
လူကိုဖ်က္္ဆီး ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီး
မင္းႏွင့္ မူးမတ္တို႔ကအစ ေလာကီဘုန္းႀကီးမ်ားကို ကိုးကြယ္ၾကသည္။ နဂါး႐ုပ္ႀကီးမ်ား၊ နတ္မဟုတ္ ဘုရားမဟုတ္႐ုပ္တုမ်ား၊ ဟိႏၵဴ႐ုပ္တုမ်ား၊ အခၽြန္အတက္ႏွင့္ ဘုရား႐ုပ္ပြား ေတာ္မ်ား စသည္ျဖင့္( ယခုအခါ တိဗက္၊ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္ျပည္ရွိ) မဟာယာနမ်ား ထုလုပ္ကိုးကြယ္ေသာ ႐ုပ္လံုး႐ုပ္တုမ်ားကို ကိုးကြယ္ၾကသည္။
ထိုေလာကီဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးမ်ား၏ အင္းအိုင္ခါးလွည့္ လက္ဖြဲ႔မႏၱန္အတတ္မ်ားကို မင္းမ်ားက တိုင္းျပည္ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး၊ ရာထူးတိုးတက္ေရး၊ အႏၱရာယ္ကင္းေရး စသည္တိို႔အတြက္ အားကိုးအားထား ျပဳခဲ့ၾက၏။ အစစ္အမွန္မ်ား မဟုတ္ၾက၍ တန္ခိုးျပ႐ံုသာ တတ္ႏိုင္ၾကသည္။ ဆင္းရဲေအာင္လဲ မလုပ္ႏိုင္၊ ခ်မ္းသာေအာင္လဲ မ-မႏိုင္။
ဆင္စီးျမင္းတက္ လက္ဖြဲ႔သတ္ ဓားေရးလွံေရး အတတ္မ်ားကိုလည္း ထိုဘုန္းႀကီးမ်ားထံ သင္ယူၾကရသည္။ ေလာကီလူမႈ အတတ္ပညာမ်ားကုိပါ ေပး၍ အကိုးအကြယ္ခံ ေနရာယူခဲ့ၾကရသည္။
တစံုတခုေသာ အကုသိုလ္အျပစ္ကုိ လုပ္မိေစကာမူ၊ ေနာက္ဆံုး မိဘကိုပင္သတ္မိေစကာမူ အဆိုပါဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးတို႔က ပရိတ္ မႏၱန္ရြတ္ဖတ္ေပးလွ်င္ အပစ္ကလြတ္သည္ဟုလည္း အယူရွိၾကသည္။ ဂါထာ မႏၱန္ႏွင့္ အင္းမ်ား၊ သိဒၶိတန္ခိုးမ်ားကို အားကိုလြန္းသျဖင့္ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမလိုေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အေဖကိုသတ္ေသာ မင္းမ်ားပင္ ပုဂံရာဇဝင္၌ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ခဲ့ၾကဖူး၏။ ကံ- ကံ၏အက်ဳိး မလိုေတာ့ၿပီ။ အႏၵိယ၌ သာသနာအျမစ္ျပတ္ ကြယ္ခဲ့ရသည္မွာ ထိုဘုန္းႀကီိးမ်ားေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
သူတို႔၏ ဂါထာမႏၱန္အင္းကြက္မ်ားမွာ-
၁။ ဘုရားေဟာ အစစ္အမွန္မ်ားကို ျပင္ဆင္ထားျခင္း၊
၂။ ဘုရားေဟာခ့ဲသေယာင္ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ဆင္တူယိုးမွားေရးသားထားျခင္းကို ယခုေခတ္အထိ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ၾက၏။
အသိဉာဏ္ပညာနည္းပါးၾကသျဖင့္ “ အဘယ္အရာသည္ အစစ္အမွန္” ဟု ယခုအထိ ခြဲျခားသိျမင္သူ ရွားေနေပေသးသည္။ အစစ္အတု ခြဲျခား၍မလြယ္ေအာင္လည္း ေရာေမႊထားၾက၏။ ဆင္ယင္ဝတ္စားမႈမွာလည္း အစစ္ႏွင့္ ခြဲျခားမရေအာင္ ဟန္ေဆာင္ေနၾကသည္။
မိဘုရားသားအမိသည္ ပုဂံျပည္တြင္ မင္းမိဘုရား မွဴးႀကီးမတ္ႀကီး စစ္သူႀကီးမ်ားမွအစ လူကံုထံ ဂုဏ္သေရရွိသူမ်ားႏွွင့္ ျပည္သူအမ်ားကိုးကြယ္ေသာ မဟာယာနဂိုဏ္း ဘုန္းႀကီး မ်ား၏ မိစာၦဒိ႒ိေဘးႀကီးမွ လြတ္ကင္းရသည္မွာ ကံေကာင္းလွေပ၏။
ေတာစြန္အံုဖ်ား၌ ဘုရားသားေတာ္ အစစ္အမွန္ႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳရသျဖင့္ တရားစစ္တရာမွန္မ်ား ရရွိၾကသည္။ သရဏဂံု ငါးပါးသီလမွအစ စစ္စစ္မွန္မွန္ သိသေလာက္ကေလးကို က်င့္ႀကံႏိုင္ၾက၏။ သားေတာ္ကိုလည္း ေက်ာင္းျဖဴဘုန္းႀကီးထံ အပ္ႏွံ၍ ပညာသင္ယူေစ ခဲ့ေသည္။
“ မယ္မယ္ဘုရား၊ သားေတာ္ရဲ႕ ဘုန္းျမတ္ႀကီးဘုရားသင္ေပတဲ့ စာေတြနဲ႔ သည့္ျပင္ ဘုန္းႀကီးေတြေနတာထိုင္တာနဲ႔ တျခားစီပါလား၊ ဘုန္းျမတ္ႀကီးဘုရားနဲ႔ သူတို႔ ဝတ္ပံုစားပံုလဲ မတူဘူးေနာ္”
သင္ပုန္းႀကီိးကုန္၍ ဘုရားရိွခိုးစာ၊ မဂၤလသုတ္ေလာက္ေရာက္လွ်င္ ဘုန္းႀကီးအစစ္ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးအတုကို ကြဲျပားစြာျမင္ေနရၿပီျဖစ္၏။
ငါးပါးသီလမွ်မလံု၊ ကံ-ကံ၏အက်ဳိးကိုမွ်ပင္ မယံုေသာ “မဟာယာနဂိုဏ္း” ဘုန္းႀကီးမ်ား၏ ၾသဇာလႊမ္းေနပံုမွာ စဥ္းစား၍မတတ္ေအာင္ ရိွေလ၏။
မၾကာမီ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာအရ အေျခခံတတ္သိရမည့္ ဝတ္တက္၊ ဝတ္ကပ္၊ သီလယူ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားပံု၊ ေမတၱာပြားပံု၊ အမွ်ေဝပံု စသည္ကို ႏႈတ္တက္ရလာ၏။ ပရိတ္ႀကီး ၁၁-ေစာင္ပင္ ကုန္ခါနီးလာသည္။
“ မယ္မယ္ဘုရား၊ သားငယ္ငယ္က ပုဂံျပည္အေၾကာင္းမ်ားကို မယ္မယ္ဘုရား ပံုေျပာတာၾကားရေတာ့ သားစိတ္ထဲ မင္းသိပ္ျဖစ္ခ်င္လာတယ္။ ခုတခါ ဘုန္းျမတ္ႀကီးဘုရားက ညတိုင္းပဲ ဘုရားဝတ္တက္ၿပီးတိုင္း ျမတ္စြာဘုရား ထီးနန္းစြန္႔လြတ္ၿပီး ေတာထြက္တဲ့အေၾကာင္း၊ မဇၥ်ိမေဒသရဟန္းေတာ္ေတြ၊ မင္းေတြအေၾကာင္း မိန္႔ဆိုတာ ၾကားရေတာ့ သားေတာ္စိတ္ထဲမွာ ပိုၿပီး မင္းျဖစ္ခ်င္လာတယ္ မယ္မယ္ဘုရား။ အခုရိွေနတာနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘဲဟာ။ ဒီတရားအလြဲေတြ လိုက္ေနလို႔ကေတာ့ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္မေျပာနဲ႔ လူျပန္ျဖစ္ဖို႔ေတာင္ မလြယ္ပါဘူး။ ဒီတရားစစ္တရားမွန္ေတြ ပုဂံတျပည္လံုး သိၾကရေအာင္ သားသိပ္ၿပီး မင္းလုပ္ခ်င္တာပဲ”

ဆက္ရန္

Wednesday, June 3, 2009

ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ ဆက္သည့္မ်ိဳးဆက္..... (ဂ်ဴး)

သို႔တၿပီးကား သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ သင္တို႔ေျမသည္
အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။
ကၽြန္မ တစ္ေနရာရာသို႔ ခရီးထြက္ခ်ိန္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ျမင္ကြင္းက်ယ္က်ယ္ကို ျမင္ရၿပီ ဆိုလွ်င္ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီ၏ ထိုကဗ်ာေလးကို ကၽြန္မ သတိတရ စိတ္ထဲက ေရရြတ္မိသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ျမင့္မားသည့္ အေဆာက္အအံုေတြ၊ ကုန္ထုတ္စက္႐ံုေတြ၊ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ အားေပး စက္႐ံုေတြကို ျမင္ေနက်ပါ။ ဒါေပမယ့္ ခရီးထြက္ျဖစ္တဲ့အခါ သဘာ၀သယံဇာတေတြကို ျမင္ရ ေတာ့မွ ထိုကဗ်ာက ရင္ထဲမွာ ေပၚလာတတ္ျခင္းျဖစ္၏။
ထိုကဗ်ာသည္ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္ဆင့္ျမင့္မား တိုးတက္ေရးမွာ ကၽြန္မတို႔ တစ္ဦးတစ္ ေယာက္ခ်င္း ထားရမည့္ အသိစိတ္တစ္ခုကေန ဖြင့္ျပေပးလိုက္ျခင္းဟု ခံစားရပါသည္။
မ်ိဳးဆက္တစ္ခုကေန ေနာက္မ်ိဳးဆက္တစ္ခုဆီကို လက္ဆင့္ကမ္းေပးရသည့္ အေမြအႏွစ္ မ်ားတြင္ လူသားယဥ္ေက်းမႈလည္းပါသည္။
‘မ်ိဳးဆက္တိုင္းဟာ ပစၥဳပၸန္ထက္ပိုေကာင္းတဲ့ အနာဂတ္ကို ဖန္တီးဖို႔ တာ၀န္ရွိပါတယ္’
ထိုစကားကို ကၽြန္မ ႏွစ္သက္သေဘာက်စြာ ခဏခဏ ေရရြတ္မိသည္။
ကၽြန္မတို႔၏ေရွ႕က မ်ိဳးဆက္ေတြ ထားရစ္ခဲ့သည့္ အေမြအႏွစ္အားလံုး စာေပ၊ နည္းပညာ၊ သယံဇာတ၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ဘာသာတရား အားလံုးကို ကၽြန္မတို႔ ပိုေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ ဖူးၿပီလားဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္မတို႔ ဘာလိုေနေသးသလဲ....
‘ပိုေကာင္းတဲ့အနာဂတ္’ဆိုတာကို ဘယ္ေပတံႏွင့္ တိုင္းမလဲ။


‘တိုးတက္မႈ’ႏွင့္ တိုင္းတာၾကပါသည္။
တိုးတက္မႈဆိုသည္ကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္သည့္အခါ ျမင္ကြင္းက်ယ္ျဖင့္ ျမင္တတ္ဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါသည္။
လူသားသည္ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္ဆင့္ ျမင့္တင္တိုးတက္လာဖို႔ ခရီးရွည္ႀကီးကို ေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့ရသည္။ ၀ီလ္ဒူး ရန္႔တ္က လူသားအထြတ္အထိပ္ ဆယ္ခု Ten Peaks of Human Progression အက္ေဆးတြင္ ေျပာျပထားသည္မွာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါသည္။
Speech (စကားေျပာျခင္း)
Fire (မီးကို ေတြ႔ရွိအသံုးခ်ျခင္း)
Conquer on animal (တိရစၧာန္မ်ားအေပၚ ေအာင္ႏိုင္ျခင္း)
Agriculture (စိုက္ပ်ိဳးေရး)
Social Organizations (လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ား)
Morality (ကိုယ္က်င့္တရား)
Tools (လက္နက္ကိရိယာ)
Science (သိပၸံပညာ)
Education (ပညာေရး)
Writing and Printing (စာေရးျခင္းႏွင့္ ပံုႏွိပ္ျခင္း) ဟု ေျပာပါသည္။
(၂၀၀ရ ဧၿပီလထုတ္ ကဗ်ာမဂၢဇင္းတြင္ လူသား၏ အထြတ္အထိပ္ဆယ္ခု အက္ေဆးကို ေရးျဖစ္ခဲ့ပါ သည္။)
ကၽြန္မတို႔က ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာ၏တိုးတက္မႈေတြကိုခ်ည္း သီးသန္႔ထပ္ခြဲ ေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္ခ်င္ပါေသးသည္။
ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ခရီးရွည္ေရာက္ခဲ့ၿပီလဲ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းအရ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ ရတဲ့ ေျခလွမ္းေတြေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္ေအာင္ ရွိခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။
မညႇာမတာေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဆုတ္ယုတ္ခဲ့ ၾကဖူးပါသည္။
အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ သန္႔ရွင္းတဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာနဲ႔ပဲ ဟိုတုန္းက ရန္ကုန္အေပၚ ကၽြန္မ တို႔ ေက်နပ္ေနတာနဲ႔ပဲ ၿပီးမလား။ ဟိုတုန္းက တကၠသိုလ္ရဲ႕ဂုဏ္ေရာင္ထြန္းမႈ ခံ့ညားမႈကို ကၽြန္မတို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ရဖို႔ မႀကိဳးစားႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးလား။
ဆရာႀကီးဦးေဖေမာင္တင္ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိသည္ဟု ၾကားဖူးပါသည္။
‘ဆရာ့ထက္ တပည့္က ေတာ္ရမယ္’
ေၾသာ္ ေလးစားဖို႔ေကာင္းလိုက္သည့္ စကားပါလား။
ဆရာ့ထက္ တပည့္ကေတာ္မွ ပညာေရးထြန္းကားမွာေပါ့။ မိဘထက္ သားသမီးေတာ္မွ မ်ိဳးဆက္ျမင့္မား ထြန္းကားမွာေပါ့။ စီးပြားေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ တီထြင္ၾကံဆမႈပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္းမာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္က အရင္မ်ိဳးဆက္ထက္ ေတာ္ကိုေတာ္ေနမွ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ျမင့္မားတိုးတက္လာမွာ ပါလားဟု ကၽြန္မ သေဘာေပါက္လာမိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနာက္မ်ိဳးဆက္ လူငယ္ေတြကို ကိုယ့္ထက္ေတာ္ေစခ်င္သည္မွာ လူသား အားလံုး၏ မွန္ကန္ေသာ စိတ္ဓါတ္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ထို႔အတူ ကိုယ့္ထက္ေတာ္ရမည့္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္အတြက္ ကၽြန္မတို႔ လက္ဆင့္ကမ္းထားရစ္ ခဲ့မည့္ အေမြအႏွစ္မွာ အသံုးတည့္မည့္၊ တန္ဖိုးႀကီးမားသည့္ အေမြအႏွစ္ျဖစ္ဖို႔လည္း လိုသည္မဟုတ္ လား။
စိုက္ပ်ိဳးလို႔ျဖစ္ထြန္းမည့္ ေျမေတြ ထားခဲ့ရမည္။ ေျမဆီလႊာခန္းေျခာက္သည့္ ေျမေတြကို ထားခဲ့လို႔မရ။
စိမ္းေမွာင္အုပ္ဆိုင္းေသာ သစ္ေတာေတြကို ထားခဲ့ရမည္။ အေျပာင္ရွင္း လြင္တီးေခါင္ႀကီးကို ထားခဲ့လို႔မရ။
ျမန္မာလူမ်ိဳး၏သိကၡာကို တည္ၾကည္ေလးစားဖြယ္ရာအျဖစ္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ရမည္။ ပ်င္းရိသူ မ်ားအျဖစ္၊ အိပ္ေပ်ာ္သူမ်ားအျဖစ္၊ ငါတေကာ ေကာသူမ်ားအျဖစ္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့လို႔မရ။
လူ႔ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းမွာ တစ္ခ်ိန္က ထြန္းကားခဲ့ၿပီးမွ ယခုအခါ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ တိုင္းျပည္တို႔လို နမူနာေတြလည္း ရွိေနသည္။
ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီက ေတြးေတာပူပန္ခဲ့ဖူးဟန္ရွိပါသည္။ ေဇာ္ဂ်ီ၏ တို႔တိုင္းျပည္ကဗ်ာကို ကၽြန္မတို႔ အလယ္တန္း မွာတုန္းက ျပ႒ာန္းကဗ်ာအျဖစ္ သင္ခဲ့ရသည္။
ထေလာ့ျမန္မာ အိုျမန္မာတို႔
တို႔ရြာတို႔ေျမ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ေစတီစပါး မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလည္း တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ကာလၾကာလွ်င္ ယာစကာမ်ိဳး
တညႇိဳးညႇိဳးႏွင့္ ပုထိုးျမင့္ေမာင္း
ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား လွည့္လည္သြားလ်က္
မစားေလရ ၀မ္းမဝ၍
ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ အိုျမန္မာတို႔
တို႔ရြာတို႔ေျမ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီးႏွံခ်ိဳပ်ား မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလည္း တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ကာလၾကာလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ မစားရ၍
ေတာက ၿပိတၱာျဖစ္မည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ ျမန္မာထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင့္ မေလွ်ာ့လုံ႔လ
သူကစ၍ ငါကအားလံုး
လက္ရံုးျမားေျမာင္ ဉာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလ ေဆာင္ၾကေလေလာ့
ဤေျမဤရြာ ဘယ္သူ႔ရြာလဲ
ဤယာစပါး ဘယ္သူ႔စပါးလဲ
ထားေလာ့တာ၀န္ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း
ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍ တ၀မ္းတစိတ္ ညီေစသတည္း။

ကိုလိုနီလက္ေအာက္ခံဘ၀ ျမန္မာတို႔ကို ဆရာႀကီးက တပ္လွန္႔ႏိႈးေဆာ္သည့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွ ေရးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ မ်ိဳးဆက္ေတြသာေျပာင္းသြားေပမယ့္ ကဗ်ာ၏တန္ဖိုးက ေျပာင္းလဲ မသြားပါ။ ကဗ်ာစာဆို၏ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားကို ကၽြန္မတို႔ လိုအပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ကၽြန္မတို႔၏ေရွ႕က မ်ိဳးဆက္ေတြထားရစ္ခဲ့သည့္ အေမြအႏွစ္ အားလံုး စာေပ၊ နည္းပညာ၊ သယံဇာတ၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ဘာသာတရားအားလံုးကို ကၽြန္မတို႔ ပိုေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ဖူးၿပီလားဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးခြန္းထုတ္ ၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္မတို႔ ဘာလိုေနေသးသလဲ။
လိုေနတာေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ လိုမွန္းမသိမိမွာကိုသာ စိုးရိမ္မိပါသည္။
မ်ိဳးဆက္တစ္ခုမွတစ္ခုသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ရမည့္ ပိုင္ဆိုင္မႈႏွင့္ အေမြအႏွစ္မ်ားအေၾကာင္း ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိဖို႔ ကၽြန္မမွာ ဘာအရည္အခ်င္းေတြရွိပါသလဲ။
တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္မတစ္ဦးတည္း ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုတြင္ ကၽြန္မက ‘ဘာေၾကာင့္ ပညာ သင္ၾကရသလဲ’ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပညာဂုဏ္ သတၱိမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ဖူးသည္။ ထိုေန႔က အေမးအေျဖ ေဆြးေႏြးခ်ိန္ေရာက္သည့္အခါ ကၽြန္မအား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးသည္။
‘ဆရာမ အိမ္ေထာင္မျပဳတဲ့အတြက္ မ်ိဳးဆက္ကို ခ်န္မထားခဲ့ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ မ်ိဳးဆက္ထိန္းသိမ္း ဖို႔အတြက္ တာ၀န္ေက်ပါ့မလား။ တစ္ခုခု လိုအပ္ေနတယ္လို႔ ဆရာမ မခံစားရဘူးလား’တဲ့။
ကၽြန္မ တစ္ခါမွ အဲသည္လို မခံစားခဲ့ရဘူးပါ။
‘ကၽြန္မ အိမ္ေထာင္မျပဳခဲ့တဲ့အတြက္ ညီမေျပာတဲ့ ေသြးနဲ႔ဆက္တဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတာ့ မရႏိုင္ဘူး ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေသြးနဲ႔ဆက္တဲ့ မ်ိဳးဆက္မက်န္ခဲ့ေပမယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ဆက္တဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြ က်န္ခဲ့ မွာပါ။ ကၽြန္မလံုး၀ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ညီမကိုယ္တိုင္ေတာင္ ကၽြန္မရဲ႕မ်ိဳးဆက္မျဖစ္ဘူးလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေသခ်ာႏိုင္ပါ့မလဲ’
ကၽြန္မမွာ ေသြးသားျဖင့္ ဆက္စပ္သည့္ တူ တူမေတြရွိသည္။ ကၽြန္မႏွင့္ ယံုၾကည္ခ်က္ျခင္း တန္ဖိုးခ်င္းတူသူေတြလည္း ပါႏိုင္သည္။ ေသြးသားမေတာ္စပ္ေပမယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္ ခံယူခ်က္ ႏွလံုး သားေတြျဖင့္ ဆက္စပ္ခ်ိတ္ဆက္ထားသည့္ လူငယ္ေလးေတြရွိသည္။
ပို၍ေကာင္းမြန္တိုးတက္ေသာ စိမ္းလန္းစိုေျပေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဖန္တီးဖို႔ လူငယ္ေတြကို ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
x x x x x
ဂ်ဴး
စံပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္း၊ အမွတ္ (၁) ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၀၉ စာမ်က္ႏွာ ( ၈၆- ၈၉)

ေဆာင္းပါးကို ေနရာမွ ကူးယူတင္ျပပါသည္။

Monday, June 1, 2009

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား (ေအာ္ရီဂြန္ျပည္နယ္)


ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား (ေအာ္ရီဂြန္ျပည္နယ္)